Trouw en liefde
D.J. Bolt
25-09-21
Ds. E. Heres is met emeritaat gegaan. Zijn verbintenis met de DGK Dalfsen als predikant in actieve dienst nam een einde door het bereiken van de 'pensiongerechtigde' leeftijd.
Waarmee kan een predikant zo'n mijlpaal beter markeren dan met een Dienst des Woords waarin hij zelf voorgaat?
En zo kreeg de middageredienst in Dalfsen op 12 september jl. het speciale karakter van een afscheid. We willen daar graag iets van weergeven door een samenvatting van de preek. En ook nog wat andere, persoonlijke zaken memoreren
Verkondiging
In een samenvatting moeten uiteraard heel veel details worden weggelaten. Daarom is het wellicht goed om (ook) kennis te nemen van de audioversie op internet. Die kunt u eenvoudig vinden door de Ctrl-toets ingedrukt te houden en te clicken op: Afscheidspreek. Daarna even clicken op het driehoekje.
Voor de prediking was gekozen als
Schriftlezing : Hebreeën 13
Tekst : Hebreeën 13:20, 21
20 De God nu van de vrede, Die de grote Herder van de schapen, onze Heere Jezus Christus, uit de doden heeft teruggebracht, op grond van het bloed van het eeuwige verbond,
21 moge u toerusten tot elk goed werk om Zijn wil te doen, en in u werken wat in Zijn ogen welbehaaglijk is, door Jezus Christus. Hem zij de heerlijkheid in alle eeuwigheid. Amen.
Samenvatting
Broeders en zusters,
We nemen niet afscheid van Dalfsen: we blijven er wonen en blijven ook lid van deze gemeente. Ook ben ik aangewezen als consulent van de gemeente. Maar de actieve dienst als uw predikant is beëindigd.
Wat is er veel gebeurd in de afgelopen bijna 20 jaren: moeilijke, verdrietige dingen. Maar ook blijde dingen om dankbaar voor te zijn. Er zijn banden verbroken maar ook nieuwe sterke gegroeid. We leven in een turbulente crisistijd waarin veel in beweging is. Er mag weemoed en emotie zijn en dat mag: de Heere heeft oog voor onze moeiten, voor de geloofsstrijd van ouderen en vooral ook jongeren om overeind te blijven.
Maar, het accent ligt nú niet op persoonlijke aangelegenheden en gevoelens. Want Iemand anders stond al die jaren in het middelpunt. En nog: Christus met Zijn evangelie!
In onze tekst is een ambtsdrager, een onderherder aan het woord die afscheid neemt van de schapen. In zijn slotwoord met zegenbede wijst hij de gemeente op de Grote Herder Draagt hij de gemeente op aan de God van de vrede, die Jezus Christus heeft teruggebracht uit de doden!
Thema
Een onderherder draagt tenslotte de gemeente op aan de blijvende zorg van de God van de vrede, die de grote Herder van de schapen heeft gegeven.
Het werk van de grote Herder
- Heeft de goddelijke kracht van Pasen
- Geeft vrucht door de Geest van Pinksteren
- Ontvangt lof tot in de eeuwige heerlijkheid
1 - Heeft de goddelijke kracht van Pasen
Ambtsdragers dragen een grote verantwoordelijkheid, zij waken over de zielen van gemeenteleden, moeten rekenschap van hun werk afleggen aan hun Zender. Ze kunnen er letterlijk slapeloze nachten van hebben, uit bezorgdheid over de zaligheid van de zielen. Daarom is allereerst het gebed nodig waarin de gemeente in z'n geheel als wel individueel voortdurend aan de HEERE wordt opgedragen. Én ook omgekeerd, het is zo nodig dat de geméénte bidt voor voorgangers en ambtsdragers (vs18). Die prachtige wisselwerking is zo bemoedigend! En de Heere verhóórt de gebeden, zo mag het ook werkelijk worden ervaren!
De HEERE heeft de eeuwen door zijn dienstknechten opgedragen zijn volk te zegenen. De zegen werd in het Oude Testament uitgesproken op het moment dat het bloed van de offers voor de verzoening van de zonden gebracht waren. Zo klinkt ook in onze tekst:
‘De God van de vrede moge u toerusten'.
Echter déze vredegroet wordt níet gebracht op grond van dierenoffers, bloed van schapen en koeien, maar op grond van het bloed van de Grote Herder en Priester, de Heere Jezus Christus! Dáár ligt het fundament voor ónze vrede met God!
Het is het grote thema van de brief aan de Hebreeën en vormt de rode lijn:
één grote lofzang op de Middelaar van het Nieuwe verbond, Die dat eeuwig is naar de orde van Melchizedek!
Christus is voor zijn volk de unieke Koning van de gerechtigheid én tegelijk ook van de vrede! Dat wordt in dit laatste hoofdstuk samengevat in één titel: Herder! De grote Herder van de schapen! De goede Herder uit Johannes 10 waarin Hij Zichzelf presenteert met: ‘Ik ben de goede Herder’, die Zijn leven inzet en opoffert voor zijn schapen'! Zijn bloed is de kracht van het nieuwe verbond, en maakt dat het voor ons ééuwig rechtskracht heeft!
Ouderlingen en predikanten heten ook ‘herders’ maar zij zijn kleine, zwakke mensen.
Zo níet het herderschap van de Heere Jezus Christus! God heeft Christus omhoog gevoerd, teruggebracht uit het rijk van de doden! (vs20), Zijn bloed had gevloeid. De straf op de zonde was voldaan! De kracht van Zijn verlossingswerk bleek op Pasen! Hij stond op uit de dood en werd bekleed met macht!
Die grote Herder lééft én blíjft! Zijn bloed garandeert een eeuwig verbond, een blijvende gemeenschap met Hem. Ook nu Hij lichamelijk niet meer bij ons op aarde is,
geldt zijn woord: ‘En zie, Ik ben met u, al de dagen tot aan de voleinding van de wereld!
Als onze Heer heeft Hij recht op ons, ziet Hij vol tere zorg om naar Zijn duur gekochte kudde en naar ieder persoonlijk. Het werk van een ambtsdrager is slechts tijdelijk. Maar bij zijn afscheid mag hij van zich afwijzen en verkondigen: De gróte Herder van de schapen blijft en zorgt!
Dat is het Goede Nieuws, het Evangelie.
2 - Geeft vrucht door de Geest van Pinksteren
Wat is het doel van al de zorg die de grote Herder aan de schapen besteedt? Zie vers 21:
‘De God nu van alle vrede, moge u toerusten tot elk goed werk, om zijn wil te doen’!
God wil dat zijn vrede nu ook vérder gaat in het léven van zijn kinderen. Chrístus' offer moet uitlopen op het levende offer van de dankbaarheid, in daadwerkelijk gehoor geven aan de wil van God!
Vrede is dat het leven tot bloei komt, in harmonie met God én met de naaste. Ellénde is dat die vrede ernstig verstoord wordt door de zonde! Dat zien we wereldwijd maar ook in de kerk. Als Gods wil niet wordt gedaan verdwijnt de vrede, dan komt Hij met zijn toorn en zijn wraak over het schenden van zijn verbond.
God wil échte vrede tussen Hem en ons. Na de zondeval heeft Hij daarom de wereld niet aan de onvrede overgelaten. Met zijn Zoon, de Priesterkoning is Hij in deze wereld op weg naar Zijn vrederijk! De grote Herder laat het door zijn onderherders van week tot week hier in de kerk horen: Genade en vrede voor u, voor jou, mijn kind.
Dat woord van vrede wil hárten veránderen, zodat het léven verandert en Gods wil weer wordt gedaan! Daarover waren veel zorgen bij de Hebreeën: verslapping in het christelijke leven, dreigend afhaken van sommigen, nalatigheid, samenkomsten verzuimen. De onderherder vermaant de gemeente ernstig op diverse punten: over gastvrijheid, huwelijksleven en leringen. Grote zorgen, maar toch weet de onderherder: ik mag het leggen in de handen van de HEERE.
Dat is de werkelijkheid voor de kerk van vandaag en hier. Door de kracht van Pasen zal de gemeente niet van Christus, de grote Herder van de schapen, wijken.
Het is krachtige doorwerking van Gods genade dat er vruchten van geloof en nieuwe gehoorzaamheid zijn. Dat er in trouw aan Gods Woord een vaste koers wordt gegaan. Het is kostelijke vrucht van het werk van Christus. Want Hij heeft ook de gave van de Heilige Geest verworven! Door Zijn Geest en Woord wil de HEERE ons blijven toerusten en bekwamen om Hem te dienen, Zijn wil te doen, in de kerk en op ons plekje in deze wereld.
Bij een open Bijbel als het gezaghebbende Woord van God, gá je biddend onder leiding van de Heilige Geest verstaan wat de wil van de Heere is en staat daar voor open. En eerbiedig je het goddelijke gezág van de Schriften, laat je staan wat er staat, en blijf je niet oneindig zóeken naar Gods wil. We mogen Hem vertrouwen die ‘zowel het willen en het werken in ons werkt’.
We zijn er ons léven lang niet mee klaar.
Onze tekst (vs21) wijst nog eens weer nadrukkelijk naar Jezus Christus. Zijn werk gaat door, loopt niet dood in het gemeenteleven. Je mag het bijvoorbeeld zien in jonge broeders van onze kleine kerkjes die opgeleid worden tot onderherders. Christus waakt over zijn kudde, over onze zielen. Hij is bij ons in moeiten, verdriet, beproeving en aanvechting. Dat troost ons, want Hij verlaat niet wat Zijn hand begon. Daarvoor moet Hij alle eer ontvangen.
3 - Ontvangt lof tot in de eeuwige heerlijkheid
‘Hem zij de heerlijkheid in alle eeuwigheid!’
In de Kerstnacht werd de vrede van God op aarde verkondigd. En meteen bezingt het grote engelenkoor de heerlijkheid van God. Maar daar is het niet bij gebleven. Want hoewel Christus machteloos leek te sterven aan het kruis was de werkelijkheid dat Hij juist zó zijn schapen zocht en kocht. Teruggebracht uit de doden zond Hij actief zijn apostelen als onderherders wereldwijd uit. Zijn kerk van alle tijden en plaatsen komt er! De kerk die één is in het ware geloof en in het loflied op de Drie-enige God! Dáár is alle kerkwerk op gericht: ’U looft uw kerk alom’, door heel uw kerk wordt steeds, daarboven hier beneden, in strijd en zegepraal Uw grote Naam beleden’!
Als het gaat over lof en dank en eer, dan komt dát alleen toe aan de God van de vrede, en aan de Here Jezus Christus, de grote Herder van de schapen!
Ambtsdragers belijden: ‘wij zijn onbekwaam, uit onszelf zijn wij niet in staat iets goeds te denken of te doen’. Wat een wonder dan dat de grote Herder van de schapen hen toch wil gebruiken in de vergadering van de schapen van Zijn kudde.
Lof aan Hem in alle eeuwigheid! (vs21). Johannes ziet de grote kudde die niemand tellen kan, juichend in de hemelse heerlijkheid staan voor Christus in zijn troon (Openb. 7). Hij weidt zijn schapen, voert hen naar waterbronnen van het leven. Daar zal God alle tranen van de ogen afwissen!
Zijn Naam moet eeuwig lof ontvangen,
Hem zij de heerlijkheid,
in alle eeuwigheid!
Amen
Band
We kregen de zeer gewaardeerde uitnodiging deze afscheidsdienst bij te wonen. Want er is een sterke band tussen ons, de gemeente en het predikantsechtpaar gegroeid. Dat stamt al uit 2004. In die tijd was er een bezinningsgroep in de plaatselijke GKv die ons uitnodigde voor een lezing over het zevende gebod in relatie tot huwelijk en echtscheiding ('Echt geboden', 28 oktober 2004). We ontmoetten toen voor het eerst ook mevr. Heres.
De betrokkenheid bij Dalfsen is gebleven en zó gegroeid dat we ons haast leden van deze gemeente zijn gaan voelen. M.n. de zware strijd in de jaren 2009-2012 die de leden van deze gemeente moesten voeren om 'gewoon' gereformeerd te blijven heeft een sterke band met ons doen groeien.
We volgden hun strijd met intense belangstelling en gaven daar ook melding van op deze site. Toen begin 2010 de strijd tot een onvermijdelijke afscheiding van de GKv leidde, publiceerden we hun uitgebreide verantwoording ervan, click hier.
Groei en bloei
Smartelijk dieptepunt werd het vertrek van een aantal broeders en zusters waardoor de kleine nog zo jonge gemeente op de rand van de afgrond kwam te balanceren. Het was ons een voorrecht in die diepe crisis mee te kunnen leven, het verdriet mee te dragen en te helpen een weg uit de moeite te vinden.
De profetie dat 'Dalfsen' ten onder zou gaan werd niet bewaarheid. We staan verwonderd dat deze kleine toen zo geschonden gemeente werd behouden en bewaard. De Heere gaf groei en bloei, Hij verliet in Dalfsen niet wat Zijn hand begon. Hij was de Levensbron die bijstand zond.
Een prachtig teken daarvan is ook het nieuwe kerkgebouw dat de gemeente mocht betrekken. Na enige tijd in het Emmagebouw en vervolgens in het verenigingsgebouw 'De vier gezichten' te hebben vergaderd, kon de gemeente een voormalig bankgebouw aankopen. Het werd met vereende krachten omgetoverd in een prachtig kerkgebouw. (Meer info click hier)
En sinds kort wordt de lofzang ondersteund door een schitterend Klop-orgel - uitsluitend houten pijpen! - dat van een Nederlandse toporganist kon worden overgenomen.
Het telt 11 stemmen, verdeeld over twee klavieren en een vrij pedaal met Subbas 16'. Voor meer informatie en een kijkje in het orgel, click hier.
De Latijnse spreuk Omnis Spiritvs Lavdet Dominvm in de bovenlijst betekent Alles wat adem heeft love de Heere!
In de kerkzaal kan een mooie symboliek worden ontwaard. Twee stevige verbindingsankers houden hoog in de kerkzaal het gebouw bijeen. Ze zijn te zien als metaforen van trouw en liefde die het leven met de Heere en met elkaar verbinden en kracht geven. Symbool ervan dat Christus' zo ook in Dalfsen zijn kerk in stand houdt.
Katholiek
'Katholiek denken' kenmerkt ds. Heres. De kerk van Christus is algemeen, niet aan een plaats of tijd gebonden. Kernvraag is altijd weer of we Hem willen volgen waar Hij ook gaat, wereldwijd. Steeds weer moet ook vandaag de vraag klinken:
Waar is de wettige kerkvergadering, waar Christus mij roept? En als gelovige kinderen van God elkaar dan vinden op basis van de Schrift en de Schriftuurlijke belijdenis, dan zullen zij toch streven naar kerkelijke eenheid en elkaar niet wegzetten als ondeugdelijke ‘groeperingen’!' (Ds. Heres n.a.v. een bijeenkomst Bunschoten, 2014)
Eenheid van Christus' kerk dient ons ter harte te gaan, zelfs als er kerkelijke wonden zijn geslagen waarvan de littekens in je ziel tot vandaag toe nog steeds pijnlijk kunnen trekken. Zien op Christus en Hem volgen, dat is de richting die deze predikant als onderherder volhardend heeft gevolgd en gewezen. Resonerend in onze harten, overstijgt dat onze persoonlijke gevoelens en moeiten.
Dalfsen moet verder zonder herder Heres. Maar niet zonder dé Herder zoals hij in de eredienst zo nadrukkelijk ieder op het hart heeft gebonden!
Weerzien
Sinds kort is Dalfsen te bereiken via een splinternieuwe brede vierbaansweg met spoorwegviaduct en al. Zo vers dat onze TomTom er compleet overspannen van werd. Maar na verloop van tijd kwam toch weer het vertrouwde smalle tweebaanspad in zicht!
Misschien mogen we ook hier enige symboliek in ontwaren. Het brede spoor dat Christus' kerkvergaderende werk door de wereld trekt, dat overwint tal van moeiten en komt vele obstakels te boven. En altijd leidt Zijn weg naar het smalle pad van geloofsgehoorzaamheid in de strijd om de waarheid van het Woord! Dat hebben we zo intensief ervaren in de geschiedenis van deze gemeente en dat is wat ons ten diepste zo sterk aan elkaar verbindt!
Partir c'est mourir un peu, zeggen de Fransen in hun dure taal, afscheid nemen is een beetje sterven. Maar we hopen elkaar ook in de toekomst te blijven ontmoeten! Aan de Polhaarweg en in de Agnietenhof. En als christenen weten we dat het afscheid nooit definitief is!
Daarom vanuit Fryslân:
Oant sjen
Tot ziens!
Noot
In de komende oktober editie van De Bazuin staat een uitgebreid interview met dominee en mevrouw Heres.