Help Oekraïne 24
D.J. Bolt/CERE
09-03-24
Het derde jaar van de Oekraïense oorlog is ingegaan - overigens voor sommigen daar al veel langer. Terwijl het bij ons het rust en vrede is vliegen in Oekraïne dagelijks bommen en drones door de lucht op zoek naar niets ontziende vernietiging. Wat moet het moeilijke zijn dag in dag uit de leven met de gedachte dat op elk moment iets uit de lucht kan komen aanzoeven dat vervolgens dood en verderf zaait. Niet alleen al je bezittingen verwoest maar nog veel erger, je geliefden voor altijd van je scheidt... Iets daarvan kunnen we lezen in het fotoverslag dat de hulpverleners waar wij contact mee hebben, ons stuurden.
Gelukkig is er (op dit moment) ook nog wel een stukje Oekraïne waar het rustig is. En waar dus mensen kunnen worden opgevangen die van huis en haard verdreven zijn en alles hebben moeten achterlaten.
Lees maar.
- Fotoverslag hulpverlening
- Stand van zaken
Fotoverslag hulpverlening
Beste broeders en zusters,
Ongelooflijk, maar op 24 februari 2024 maakte we alweer de tweede verjaardag van de oorlog mee! In ons gezin dachten we aan dingen waar we erg dankbaar voor zijn, hoe wonderlijk God ons tot nu toe heeft bewaard, hoe hij de gebeurtenissen leidde zodat ons gezin bij elkaar kon blijven, hoe God de plek voorbereidde waar we op dit moment wonen. Maar tegelijkertijd zijn we ook verdrietig over de vele dingen die er in ons leven veranderden. We missen vaak ons vroegere leven, de tijd die we doorbrachten met onze naaste familieleden, kerkelijke aangelegenheden, gesprekken, gebedsgroepen. Helaas heeft de oorlog ons erg verspreid over de wereld. Grenzen scheiden ons van velen: onze geliefden, vrienden, geestelijke broeders en zusters. Vaak zijn we lichamelijk en geestelijk uitgeput geweest.
Bid voor ons dat we deze moeilijke periode zo beleven dat de ellende ervan ons ten goede komt en we ook in deze situatie tot eer van God kunnen leven.
We zijn dankbaar dat er in Transkarpatië nog een plek blijft waar het nacht en dag rustig is, vrede, zodat niet alleen lokale bewoners maar ook vluchtelingen uit de oorlogsgebieden er rustig kunnen slapen en veilig zijn. Voor hen betekenen stilte en geborgenheid nog zoveel meer!
In 2014 dus tien jaar geleden verliet het gezin op de foto hun huis in de regio Donetsk toen de gevechten begonnen. Zij verhuisden naar Bahmut, waar ze vervolgens acht jaar woonden. Die plaats moesten ze helaas ook weer verlaten vanwege de zeer intense gevechten die daar gaande waren. Momenteel wonen ze in Visken, sinds bijna twee jaar geleden in het pand van een oud ziekenhuis. Ze kunnen niet meer naar huis terugkeren, want Bahmut is een verwoeste stad en hun vroegere huis in de regio Donetsk is momenteel door de Russen bezet, dus daar willen ze niet naar terugkeren.
Zo hebben ze in tien jaar tijd twee keer hun huis moeten verlaten vanwege de oorlog. Hoewel het moeilijk is kleine kinderen te hebben in deze omstandigheden, geven die ook veel vreugde.
Ze zijn erg dankbaar voor de hulp die jullie hen geven.
Dit echtpaar kwam uit de buurt van Cherson, uit het gebied waar het water veel gebouwen en huizen van veel mensen overstroomde als gevolg van de ontplofte waterkrachtcentrale. Helaas is ook hun huis verwoest en kunnen ze nergens meer heen.
Op de foto staan moeder en dochter. Het kindje van de dochter was niet aanwezig toen de foto werd gemaakt.
Ze kwamen ook uit de omgeving van Cherson, een door de Russen bezet dorp. Na de bezetting woonden ze er nog twee maanden, maar ze konden het niet langer uithouden en trokken weg. Haar man vecht op het slagveld, ze hoopt dat hem niet iets ergs overkomt.
Er vonden veel veranderingen plaats in hun leven, ze moesten verhuizen en haar man moest zijn gezin achterlaten. Maar ze zijn ook dankbaar omdat in al hun moeilijkheden het veel voor hen betekent dat jullie met liefde aan hen denken en hen helpen.
Het gezin kwam uit de omgeving van Cherson dat in de eerste dagen van de oorlog in handen van de Russen viel. Moeder, dochter, schoondochter en haar kleinkinderen. Ik heb niet gevraagd naar de mannelijke leden van de familie, maar ik denk dat ze ook vechten. Ze kwamen bijna twee jaar geleden aan in Transkarpatië. Niet gemakkelijk! Voor tieners is zo'n enorme verandering heel moeilijk: alles achterlatend waar ze tot dan toe woonden, vrienden, thuis. Het waren geen vrijwillig gekozen veranderingen of verhuizingen, maar kwam door de oorlog die grote veranderingen met zich meebracht.
Een familie uit Bahmut: oma, dochter en kleindochter. Helaas hebben we veel slecht nieuws over Bahmut gehoord. Maar God zij dank gaat het goed met dit gezin. Maar ze hebben geen thuis meer want de stad die bijna tot de grond toe werd verwoest, zal waarschijnlijk nooit meer hun thuis worden.
Ze zijn erg dankbaar, vooral ook omdat jullie regelmatig aandacht voor hen hebben.
Toen ik bij de vluchtelingen in Visk arriveerde, kwamen verschillende mensen blij naar me toe en omhelsden me dankbaar. Ze zijn blij om je te zien, maar vooral ook om de gaven. Ze zijn erg blij met alle hulp. De omstandigheden waar ze wonen zijn niet erg goed, hun huis is een oud ziekenhuisgebouw, waar je nog steeds de geur van het ziekenhuis kunt ruiken als je binnenkomt. De keuken wordt gedeeld, evenals de badkamer. In het gebouw wonen 38 kinderen en volwassenen. Ze moeten zich aan elkaar aanpassen, wat niet altijd gemakkelijk is, het geeft moeilijkheden. Het is ook zo moeilijk om met het angstaanjagende verleden te leven en met een toekomst die zo erg onzeker en hopeloos is.
Dan is het dus goed om te zien dat we hen blij konden maken.
Dank voor alles! Dank ook daarvoor dat we na deze twee oorlogsjaren nog steeds jullie aandacht voor ons mogen ervaren.
Blijf alstublieft voor ons bidden.
God zegene u allen, uw gezinnen, uw werk en uw land.
Met broederlijke liefde uit Transkarpatië
(Op 07-03-24 ontvangen van zr. Agnes Sütő)
Stand van zaken
Het zal duidelijk zijn dat Oekraïne hulp nodig blijft hebben. Wij willen daaraan een steentje blijven bijdrage. Ook is dat minuscuul steentje als je de grote nood, de enorme verwoestingen in ogenschouw neemt. Laten we volharden in wat wij kunnen doen.
Onze hulp is primair gericht op de (financiële) steun aan vluchtelingen en voor levensonderhoud van hen die het nauwelijks meer redden. Als de oorlog over is kunnen we wellicht helpen bij terugkeer en wederopbouw. Maar daar is nu nog niet of nauwelijks sprake van.
Laten we vooral het Oekraïense land en volk en in het bijzonder onze broeders en zusters daar, in onze gebeden opdragen aan de Heere. Daar blijven ze ook zelf om vragen. Het vergt zoveel inspanning en volharding om de hulpverlening te blijven continueren zonder dat er nog enig uitzicht is op beëindiging van de oorlog!
Financiën
Deze aflevering geven we een verantwoording van de bestedingen in het afgelopen jaar. Deze is in overleg met de Oekraïense hulpverlening en de diaconie van DGKh Opeinde vastgesteld. En, als beloofd, geven we ook onze voornemens aan hoe we denken verder te gaan met onze ondersteuning.
Zoals uit onderstaand overzicht blijkt, ondersteunen we (sinds begin van dit jaar) met $4000/maand. Dat geld wordt besteed aan vluchtelingenhulp en ondersteuning in levenshoud van armen die het anders niet of nauwelijks redden.
Het saldo per 1 januari 2024 is ruim €25.000. We kunnen dus wel even verder. Maar we zouden toch willen vragen te blijven geven. Het zou erg zijn als er in de loop van het jaar een 'gat' valt in de ondersteuning. Bovendien is een zekere reserve verstandig. En, zoals we al eens eerder beloofden, al het geld komt hoe dan ook ten goede aan land en volk van Oekraïne.
Wilt u een actie starten t.b.v. deze noodhulp, graag even overleggen met CERE zodat er geen verwarring ontstaat. Email: info@eeninwaarheid.info.
CERE - Charitas Evangéliumi Református Egyház
Giften kunnen worden overgemaakt op
NL88RBRB0827785585 Diaconie De Gereformeerde Kerk Opeinde eo.
Vergeet niet te vermelden Oekraine.
Vertalingen: DJB