Ethiek

In de pers

Signalen



Aanmelden GRATIS nieuwsbrief

Naam:
E-mail:



printen

mailen

Vrouwen op vrijgemaakte kansels 12

 

D.J. Bolt

15-05-14

 

De synode heeft besluiten genomen in de kwestie 'de vrouw in het ambt'. Niet iedereen is daar blij mee. Sterker nog, zowel 'links' als 'rechts' heeft al dan niet grote bezwaren tegen de synodale beslissingen. We laten hieronder een aantal berichten uit de media volgen, waaronder een brief van een aantal vrouwen aan de synode m.b.t. 'de vrouw in het ambt'.

De samengevatte berichten zijn gesorteerd op datum, het meest recente bovenaan. Met elkaar geven ze een indruk hoe er links en rechts gedacht wordt over dit 'hot item'. Het is duidelijk dat deze zaak met de besluiten van de synode te Ede niet tot rust is gekomen.

 


 

Berichten uit de media

 

14-06-14 ND 11/06/14 Ingezonden

Ds. Ernst Leeftink vrijgemaakte predikant te Assen-Peelo stelt: 

Weggaan uit de Gereformeerde Kerken vrijgemaakt is geen optie. Geduldig wachten wel. Ook als ik niet meteen gelijk krijg met mijn standpunt over de vrouw in het ambt. De Geest van Christus wint het van het ongeduld. Ik snap de teleurstelling. Ik zet ook zo mijn vraagtekens bij de fundering van het besluit. Ik vraag me vooral af of we ons niet gaan vertillen aan een bezinning op de ambten.

En: "Als ik niet meteen gelijk krijg, moet ik dan de synode voor gek verklaren en openlijk roepen dat vast en zeker vele leden de kerk verlaten hebben voordat er over drie jaar op de volgende synode over dit onderwerp verder gesproken wordt?

Ik ben blij dat er geen harde blokkade ligt op de mening dat alle ambten ook voor vrouwen opengesteld kunnen worden. Teleurstelling is begrijpelijk. Stemming maken dat de GKv hiermee heeft afgedaan niet. Wie gelooft, kan wachten. Abraham moest 25 jaar wachten, Mozes 40 jaar, Daniël 70 jaar.

"Als voorstanders van de vrouw in het ambt weggaan verheffen ze hun standpunt als het enige Bijbelse en vinden ze, net als de tegenstanders van de vrouw in het ambt, de vraag wie het Woord van God mag bedienen blijkbaar belangrijker dan het feit dat het Woord van God over heel de linie trouw verkondigd wordt."

Geduldig wachten is het parool voor deze predikant.

 

14-06-14 ND 10/06/14 Ingezonden

Gert Hofsteenge vindt het synodebesluit "schadelijk".

Het is de synode gelukt een forse groep kerkleden te frustreren. Of zoals Reinier Sonneveld twitterde: dat 'iedereen de synode voor gek verklaart'. De schade is bij deputaten, die een gebalanceerd rapport uitbrachten, dat de synode zonder meer terzijde schoof. Bij een steeds grotere groep kerkleden die al jaren tevergeefs wacht op een ommezwaai en nu geen idee meer heeft wat daar nog te doen. Bij steeds meer jongeren, de toekomst van de kerk, die vertwijfeld deze totale vervreemding gadeslaan.

En dat alles door een besluit dat genomen is uit zwakte om de schijn van eenheid te laten prefereren boven de altijd geroemde vrijgemaakte waarheid. Hofsteenge vraagt zich af of de bezinning eerder zal worden afgerond dan de bezinning van de GKv-leden op hun kerklidmaatschap.

 

ND 10-06-2014 Ingezonden
Dick Hekman is "onaangenaam verrast" door de uitkomst van de synode van de Gereformeerde Kerken vrijgemaakt om het vraagstuk van ‘de vrouw in het ambt’ verder te ontrafelen. () Zou er dan nu eindelijk een stap gezet worden? Om het met de woorden van Gerard ter Horst te zeggen: zou de 500 jaar oude ambtsleer (als voor velen onwrikbaar instituut) op de schop gaan? Hij noemt het ‘ambtspakket’ daarvoor te complex, te zeer ingeburgerd en voor een conservatief smaldeel in de kerken te kostbaar.

Het is goed om bewust bij dat woord ‘smaldeel’ stil te staan. Dit smaldeel heeft (weer) met beslissende stem gesproken. Hoe Bijbels is dit nu echt? Denkend aan Paulus die het immers heeft over rekening houden met de overtuiging van de medebroeder en -zuster. Maar hoe vaak is al over de vrouw in het ambt gesproken, en wanneer zijn de bezwaarden niet de partij geweest die de doorslag gaven? Is het niet kostbaar als blijkt dat kerkleden teleurgesteld opstappen, omdat in deze discussie geen stappen worden gezet, maar steevast besluiten worden doorgeschoven. 

 

14-06-14 De Reformatie 30/05/14

tekst: Jan Westert, redacteur van De Reformatie heeft een mooi spreuk van de zijn gekregen: 'Wie de vrouw niet om raad vraagt, mist vijftig procent van de wijsheid die God de mens gegeven heeft.' En dat vindt hij een waarheid als een koe! Die wijsheid wordt in de kerk onbenut, meent hij. De oplossing is het ambt weer aan de gemeente te geven. Wat vrouw in elk geval al heeft bereikt is dat de ambtsstructuur op de schop mag, jubelt Westert. En door de ambtsstructuur open te breken en anders naar taken in de kerk te kijken kunnen we het probleem al voor een deel oplossen.

Vrouwen kunnen allerlei taken in de kerk vervullen, tot synodevoorzitter aan toe. Veel van die taken deden vrouwen al in het Nieuwe Testament zijn in de loop van de eeuwen exclusief onder het ambt gebracht. De oplossing van prof. De Ruijter, de kleine raad van wijze oudsten, heeft blijkbaar de wijsheid van vrouwen niet nodig. Ondermaats, toornt Westert, het is hooguit een tussenstation terwijl van de lieve vrede.

God schiep man en vrouw naar zijn beeld. Ze krijgen samen de heerschappij over de schepping toebedeeld, zonder verschil in rangorde, op z'n hoogst in volgorde. Er is sprake van een functionele onge­lijkheid, die volstrekt harmonieus en paradijselijk kan functioneren. Na de zondeval ontstaat het on­zuivere 'heersen in disharmonie'

- door de man. Tot vandaag is de pijn ervan te voelen in misbruik en onderdruk­king, in de vrouwenhandel, in maatschappelijke structuren. Ook in de kerkelijke ambtsstructuur.

 

14-06-14 Gereformeerd Kerkblad Midden 23/05/14

Ds. H.J. Siegers recenseert het boekje van Almatine Leene, Samen dansen in de kerk, Als mannen en vrouwen op God lijkeneze .  Leene wilde altijd al dominee worden. Ze heeft theologie ge­studeerd en is ge­promoveerd op de Drie-eenheid. Ze is nu onder andere docent aan de Gereformeerde Hogeschool in Zwolle.

Het boek gaat over de vraag of vrouwen ook leiding mogen geven in de kerk. Wie in de GKv zich voor de 'vrouw in ambt' uitspreekt, kan het verwijt krijgen dat hij de bijbel niet serieus neemt, of via de herme­neutiek de bijbel laat buikspreken. Daarom vindt Siegers het moedig dat Leene als vrouw meedoet aan deze discussie.

Leene ziet in de relatie en samenwerking in de Drie-eenheid een perfecte grote liefdesdans waarbij er sprake is van gelijkheid in macht en gezag. Tussen man en vrouw als beeld van God/Drie-­eenheid mag er daarom ook geen on­derscheid gemaakt worden wat leidinggeven aan­gaat. Ze worden sámen opgeroepen elkaar onderdanig te zijn, niet alleen op sommige terreinen, maar ook in de ambten.

Leene's grondstelling is dat er in de Drie-eenheid geen rangorde is, geen eerdere of latere Persoon. Maar Siegers denkt dat ze over het hoofd ziet dat er ook verschil is: De Zoon wordt altijd ge­noemd als 'geboren uit de Vader', en nooit andersom. De Geest gaat uit van beiden, nooit wordt gezegd dat de Vader uitgaat van de Geest. De Vader is oorsprong, dat wordt niet van de Geest gezegd. De Vader zendt de Zoon en nooit an­dersom, de Zoon zendt de Geest en niet omgekeerd. Er is een zekere sprake van ordening. Zelfs wel van leidinggeven in God. En Leene gaat ook selectief te werk gaat als het gaat om de bijbelse crite­ria voor leidinggevenden: zie 1Tim. 3 waar Paulus uit gaat van de man als opziener. En in 1Tim.2 zou het volgens Leene, niet gaan om een algemene norm voor vrouwen maar om een vrouw die een valse leer verkondigt. Maar hoe dit dan past in het vervolgbe­toog van Paulus geeft ze niet aan.

Echter, ondanks de nodige vragen, vindt de dominee "het betoog van Leene niet verwerpelijk. Integendeel."

 

14-06-14 ND 31/05/14 Column

ND journalist Hilbrand Rozema moet altijd denken aan zijn tante bij het onderwerp vrouw in het ambt. Zij was directrice van een tehuis voor mensen met een verstandelijke handicap.

Op een dag was er verkiezing voor ambtsdragers! Alle mannen gingen in hun zondagse pak in de bus van het tehuis naar de kerk. Mijn tante, de directrice van al die mannen, bleef achter. Zij mocht immers niet meestemmen.

Naar de geest klopte dit niet, denk Rozema. Het was toch niet zo woest-emancipatorisch, om de cirkel groter te maken?

"Onlangs verwees een vrijgemaakte hoogleraar naar het hellend vlak. Hij deed dat met een verwijzing naar scheepswrakken. Die liggen nu, vindt hij, in de Gereformeerde Kerken, nu ‘PKN’. Jammer dat hij de Nederlands-gereformeerden niet noemde. Liggen daar nu ook scheepswrakken? En dat het echte opstandingsgeloof in de PKN nooit weg is geweest, komt dat ook op de radar van vrijgemaakte opinieleiders?" Daar is volgens logica van de journalist: "JESUS IS STILL IN THE HOUSE, mensen!" Bij díe gelovige dominees en domina’s ligt anno nu de frontlinie. En, hoe denken we over gehandicapte diakenen?

 

14-06-14 ND 28/05/15 Ingezonden

Rommy Bakker vindt dat de vrijgemaakte synode een wijs besluit heeft genomen door aan de plaatselijke kerkenraden over te laten welke liederen gezongen kunnen worden. Dat zou ook een prima tussenoplossing zijn in de eindeloze bezinningsdiscussie over de vrouw in de kerk, volgens hem. Kijk in de plaatselijke gemeente of er draagvlak, behoefte en ruimte is voor een vrouwelijke ambtsdrager. En stop met het afstandelijke praten over ‘de vrouw’, die niet bestaat.

 

14-06-14 ND 22/05/14 Ingezonden

De vrijgemaakten zouden wat meer van Paulus’ pragmatische houding moeten hebben, vindt Aart van den Berg. Zo liet Paulus Timoteüs toch maar besnijden om gedoe te voorkomen. Zeker bij Paulus’ brieven past meer bescheidenheid. We begrijpen die niet zelfs Petrus klaagt erover. En Paulus geeft zelf aan dat ons kennen onvolkomen is en dat we nu nog in spiegels kijken. Dus als zijn spreken over de vrouw en zijn intentie ons niet duidelijk zijn moeten we niet zulke grote woorden gebruiken alsof wij de waarheid in pacht hebben. Laat staan dat we anderen die hierover anders denken, moeten veroordelen.

 

14-06-14 ND 20/05/14

Prof. dr. Maarten Verkerk meent dat de synode van de Gereformeerde Kerken vrijgemaakt voor een onmogelijke opgave staat. Gezien de diepe verdeeldheid  over de vrouw in het ambt zal er een beslissing wordt genomen die vooral is ingegeven door kerkpolitiek.

Het deputatenrapport vindt Verkerk "vernieuwend". Het heeft volgens hem "nauwelijks fundamentele discussie opgeroepen heeft". Maar bij het beslissen lijken oude reflexen weer de overhand te krijgen. Zo beleed de synodevoorzitter tot andere inzichten te zijn gekomen, maar riep juist de voorstanders op geduldig te zijn en te blijven lijden aan de kerk. En maar liefst zeven hoogleraren theologie vonden het rapport niet voldoende beoordelen.

Het zijn weer de bekende argumenten, oordeelt Verkerk: angst voor het hellende vlak voor wat andere kerken er van vinden, angst voor kerkverlating door tegenstanders, en natuurlijk exegetische argumenten. En hij vraagt zich concreet af: "hoe komt het dat we denken dat eeuwen van vrouwenonderdrukking helemaal los staan van de kerkelijke theologie van de ‘ambten’?"  En dat wie theologisch ‘zuiver’ en ‘Schriftuurlijk’ redeneert, wel gevrijwaard zal blijven van een mannelijke vooringenomenheid? Onderdrukking van de vrouw zit sinds Gen. 3 in de mannelijke genen, exegetiseert Verkerk. Spelen hier

in het hele proces niet bepaalde reflexen mee die een echo zijn van een geschiedenis van achterstelling, uitsluiting en onderdrukking?

 

14-06-14 Website ds. Gert Zomer GKv Kampen-Noord 09/05/14

De dominee heeft kritiek op het gebruik van de woorden "Wat ons drijft is de liefde van Christus" voorafgaand aan de bespreking van de vrouw in het ambt op de synode. Hij vraagt:
"Maar wat doen die woorden op deze plek? In deze concrete discussie? Waarin weliswaar nog geen besluit genomen werd, maar wel een duidelijke denkrichting  aan het licht kwam? Nl. veel kritiek op het deputatenrapport en veel lof voor het hoogleraren-advies. Willen deze woorden hier suggereren dat je hier wel moet uitkomen als de liefde van Christus je drijft? Krijgen ze daarmee, ongetwijfeld onbedoeld, niet de functie van een machtswoord? En gaat er niet de suggestie van uit dat wie anders denkt zich niet laat drijven door de liefde van Christus? ´Christus staat achter ons, dus …´.  ´Jeder Konsequenz führt zum Teufel …´"

Zomer vindt "dat je heel voorzichtig moet zijn met het zomaar toepassen van bijbelwoorden in een ´actueel concrete bepaaldheid´". En dat met de frase opponenten die de vrouw in het ambt willen "worden weggezet". Het gaat "in de richting van machtswoorden".

Het is ook helemaal fout. Want als nou de liefde van Christus die mannen en vrouwen dezelfde plek geeft in zijn Koninkrijk, die vrouwen aanprijst als voorbeeld omdat zij Hem zo goed begrijpen, die vrouwen inzet als verkondigers van de Paasboodschap? Woorden van Jezus die voor geen misverstand vatbaar zijn. En waarom lijkt nog geen handjevol woorden van Paulus dan wel zo leidend te zijn? Woorden die in hun eigen context ongetwijfeld voor iedereen meteen helder zijn geweest, maar die in de context van vandaag heel veel vragen oproepen!"
De synode moet dus "ook willen luisteren naar een aantal vrouwelijke kinderen van God die staan te popelen om hun van de Geest gekregen gaven onbekommerd en royaal in te zetten in de opbouw en leiding van de gemeente  door verkondiging, toerusting, pastoraat en diaconaat. Gedreven door de liefde van Christus!"

 

14-06-14 ND 06/05/14 Ingezonden

Gerrit Ploeg vindt het "onbegrijpelijk" op welke gronden synodevoorzitter ds. Voorberg tot zijn gewijzigd standpunt komt en nu concludeert het als een verrijking te zien wanneer vrouwen mogen meedoen in de Woordverkondiging en de kerkregering. Hoe lezen we en interpreteren we Gods Woord dan?, vraagt hij zich af. Mee door 'de vrouw in het ambt' heeft hij en zijn gezin zo’n dertig jaar geleden de synodale kerken verlaten. "Alle pijn, spanning en verdriet komen weer boven. Wij dragen br. Voorberg en alle broeders met hem ter synode aan de Heer op met de bede, dat zij zich mogen laten overtuigen en leiden door Gods Woord en Geest."

 

14-06-14 De Reformatie 02/05/14

Prof. dr. M. J. Verkerk is bijzonder hoogleraar aan de technische universiteit Eindhoven en Maastricht.

Hij constateert dat de tegenstellingen m.b.t. de vrouw in het ambt groot zijn. Maar wat hij het vreemde vindt is dat juist rondom dit onder­werp "een grote groep mannen praat over de toekomst van vrouwen in de kerk".

Maar de Joodse filosoof Levinas stelt dat we de Ander alleen kunnen leren kennen als we hem of haar in het gelaat kijken dan "zien we de naaktheid en de kwetsbaarheid. Dat gelaat roept het uit: 'Overweldig me niet'".  Dat is een ethisch appel.

Maar de synode bestaat uit mannen. "Er is geen gelaat dat de mannen­broeders de opdracht geeft: 'Neem je verantwoordelijkheid: Er is geen gelaat dat uitschreeuwt: 'Overweldig me niet: Geen gelaat dat zegt: 'Stop ermee om vrouwen te vormen naar het beeld van de man: Of dat zegt: 'Zie, wij zijn geschapen naar het beeld van God. We willen God dienen. Ook in het ambt. Vol liefde en vol gaven".

Het zou goed zijn als de synode vrouwengelaten zou zien, "met een beetje creativiteit kunnen ze misschien ook nog meebeslissen", oppert Verkerk.

 

14-06-14 De Reformatie 18/04/14

Hoofdredacteur ds. B. Luiten vindt dat het gesprek over de vrouw in het ambt internationaal onder druk wordt gezet. Als bij het zoeken naar een eerlijk antwoord de spanning zo hoog wordt opgeschroefd dat kerkelijke relaties daarvan afhankelijk worden ge­maakt, gaat er fundamenteel iets fout, meent hij. Want de gemeente is belangrijker dan het ambt. Immers de grootste ambtsdrager is Jezus Christus. En Hij vernedert zich omwille van zijn bruid om haar de hoogste plaats te geven.

Ambt heet in de Schrift 'dienaar', een lage knecht. Dat is flagrant in strijd met het groene pluche waarop ambtsdragers ooit hebben plaatsgenomen.

Het belangrijkst is het ambt van christen (m/v). Een christen is niet zomaar iedereen die gelooft in de vergeving van de zonden. Maar hij is een christen en zij, die dit leven willen wijden aan profeteren, offeren en strijden tegen het kwaad, door de Geest van Christus.

 


 

14-06-14 Brief van zusters aan synode te Ede 15/02/14

 

Zwolle, 15 februari 2014

 

Geachte leden van de Generale Synode van de GKv,

 

Aangezien de stemmen van vrouwen niet direct gehoord worden op de synode willen we ons graag in deze brief tot u richten.  Het lijkt ons goed dat u op de hoogte bent van onze betrokkenheid bij het gesprek over het rapport ‘De dienst van mannen en vrouwen in de kerk’.  We willen u vragen om bij de behandeling van dit rapport onze brief in uw overwegingen en besluitvorming mee te nemen.

 

Wij (een groep vrouwen die lid zijn of tot voor kort waren van de GKv) geloven dat God, die gaven geeft,  ook vrouwen roept om met deze gaven de gemeente van Christus te dienen. We zijn ervan overtuigd dat de kerk enorm verrijkt wordt als de gaven en talenten van vrouwen worden ingezet in de kerk, ook in de ambten van diaken, ouderling en predikant.

 

We zijn geworteld in de gereformeerde traditie en het Woord van God geeft richting aan ons leven. Juist in de intensieve omgang met dat Woord van God zijn we ervan overtuigd geraakt dat ook vrouwen geroepen zijn dit Woord te verkondigen. We zijn tot de overtuiging gekomen dat er in de dienst aan Christus en Zijn gemeente geen onderscheid zou moeten zijn tussen man en vrouw. God vond het immers niet goed dat de mens alleen was en schiep mannelijk én vrouwelijk naar Zijn beeld (Gen.1:26, 2:18). In de Bijbel vinden we verschillende voorbeelden van vrouwen die een ambt vervulden.  

 

We roepen u dan ook op om in het licht van de Schrift, en het rapport van deputaten MV, binnen de GKv ruimte te geven om de ambten open te stellen voor vrouwen.

 

Wij vermoeden dat veel vrouwen zich geremd voelen om zich in dit debat te mengen, omdat men al snel kan oordelen dat het vrouwen zou gaan om invloed en macht. De keerzijde hiervan is echter dat de stem van vrouwen nauwelijks wordt gehoord en in de afwegingen niet lijkt te worden meegenomen. Argumenten als ‘we zijn er als GKv nog niet aan toe’ gaan gemakkelijk voorbij aan het feit dat verschillende vrouwen binnen de GKv de pijn van uitsluiting voelen. Zij ervaren dat hun eigen gaven of die van andere vrouwen niet ten volle worden benut in dienst van de gemeente.

Sommigen van ons zijn bezig met een pijnlijk proces om de vrijgemaakte kerken te verlaten of hebben deze stap al gezet, omdat we onze roeping niet kunnen en willen negeren. Anderen kiezen ervoor om binnen de GKv blijven, maar geloven dat er onterecht grenzen worden gesteld aan de inzet van gaven en talenten van vrouwen, waardoor Christus’ gemeente tekort wordt gedaan.

We hebben kennis, levenservaring en kundigheid opgedaan in de praktijk en/of door middel van een theologische studie en zouden graag meer ruimte ervaren om onze roeping (hoe verschillend die ook kan zijn) uit te leven in dienst van Gods Koninkrijk.

 

Graag zijn we bereid u, naast het schrijven van deze brief, ook persoonlijk te ontmoeten en onze overwegingen en ervaringen in een gesprek toe te lichten. Onze contactgegevens hebben we hieronder opgenomen.

 

In al uw overwegingen en in uw besluitvorming wensen en bidden we u de wijsheid van God en de kracht van heilige Geest toe.

 

Met hoogachting en hartelijke groeten,

 

Ds. Marleen Blootens

Jetty M.A. Boerma-Buurman

Nienke Hofsink (student theologie)

Drs. Sanne Hooiveld-Boven

Jannet de Jong, MA

Drs. Annemiek de Jonge

Jolien Leeffers

Dr. Almatine Leene

Drs. Corien Oranje

Joke Parre-Hartog

Drs. Elly Urban

Coby van der Stoep

Ir. Sibilla Verhagen

Bettelies Westerbeek (missionair werker)

 

Contactgegevens:

(weggelaten, djb)

 


 

14-06-14 De Reformatie 24/01/14

Onder de titel 'Hoop doet ander leven' geeft dr. K. Veling een indruk hoe dat leven er zou moeten uitzien.

Hij zegt o.m.: "Stel dat we er feitelijk in zullen slagen een nieuwe consensus te bereiken over bijvoorbeeld de relatie tussen schepping en evolutie of de positie van vrouwen in de kerk, zal deze dan berusten op wat we opnieuw als een tijdloze norm beschouwen? Ik geloof dat we dan dezelfde fout zouden maken als degenen onder onze voorou­ders die hun inzichten als eeuwig en onwrikbaar verabsoluteerden."

Daar wil hij een nieuwe bezinning op de geschiedenis als kinderen van deze tijd. God geeft grond voor hoop.  "De niet te doorgronden bemoeienis van de Eeuwige met de wereld, met de geschiedenis en heel persoonlijk met ons en onze kinderen, beschermt tegen cynisme en maakt sterk tegen on­recht. Het de eeuwen door vertelde verhaal van de komende, de gekomen en de te verwachten messias geeft moed."

 

14-06-14 Nader Bekeken 12/12/13

Ds. J.W. van der Jagt wijdt een artikel aan de vrouw in het ambt. Hij eindigt met de vraag: "Dan kom ik terug op de vraag naar een nieuwe afslag. Nogmaals, ik wil depu­taten geen vrijzinnigheid verwijten. Maar juist daarom mag gevraagd wor­den: hoe kan belangrijke argumentatie in een vrijzinnige context overgenomen worden in een rapport dat niet vrijzin­nig wil zijn? Anders gezegd: is hier een nieuwe afslag gevonden?"

 

14-06-14 RD 21/11/13

De generale synode van de Anglicaanse Kerk in Engeland gaat akkoord met het uitwerken van plannen om vrouwen tot bisschop te kunnen benoemen. Met 378 stemmen voor, 8 tegen en 25 onthoudingen stemde de verga­dering er mee in. Daardoor kan waarschijnlijk in 2016 voor het eerst een vrouw tot bisschop worden gewijd.

 

14-06-14 Opbouw 09/03/13

Ds. J. Glas, vrijgemaakt predikant te Maastricht schrijft over discipelschap. Daarin brengt hij ook zijn eigen functioneren ter sprake. "Ik zeg wel eens dat ik mijn werk als predikant zo doe dat ambtsdragers en gemeenteleden zeggen: '0, als het zo moet, kan ik het ook.' En waarom ook niet? Het Evangelie verkondigen in de dienst en daarbuiten, doop­onderwijs geven en dopen, mensen laten delen in hun leven en helpen groeien in discipelschap, het avond­maal vieren ... Laten fulltime-theologen zich meer gaan richten op de vorming van dis­cipelen die leiding gaan geven aan de gemeente."

 

14-06-14 Opbouw 23/02/13
Ds. J.M. Mudde schrijft over de toekomst voor de kerk in Nederland. " Heeft de kerk überhaupt nog toekomst? Maar Mudde wijst op het beeld van de wijngaard dat Jezus in Johannes 15 gebruikt en put daar hoop uit. Hij ziet "door de bril van Johannes 15 naar de situatie van kerkelijk Neder­land, ziet dan hoopvolle signalen. Het belangrijkste is dat veel kerken zich steeds meer op Jezus Christus zelf concentreren en zich steeds sterker aan Hem hechten. Dat bindt over kerkmuren heen, "ook al wordt anders gedacht over - ik noem maar een paar voorbeelden - de gaven van de heilige Geest, de vrouw in het ambt, de doop, het duizendjarige rijk, Israël." Dat zijn in zijn visie "zand dat in de loop van de tijd op de Rots der eeuwen is aangespoeld" en dat nu door de ontkerkelijking en het wegvallen van allerlei vanzelf­sprekendheden wordt afgespoeld, zodat steeds beter zichtbaar wordt dat we op hetzelfde fundament bouwen." Dus weg met "de dikke laag gekoesterde leerstellingen, vormen en voorschriften".

 

14-06-14 Opbouw 10/11/12

In Persschouw geeft ds. M. Biewenga aandacht aan een themanummer in het blad Kontek­stueel gewijd aan het onderwerp 'vrouwen in ambt'. Daarin citeert hij ook dr. P.F. Bouter, auteur van een recente Gere­formeerde Bonds-brochure over dit onderwerp, die schrijft:

"Hermeneutisch kiest men er ( ... ) voor om ( ... ) culturele zaken op de achter­grond te laten en te kijken wat er dan voor wezenlijke boodschap voor ons spreekt. Dit lijkt me echter een weg die veel plekken met drijfzand kent. Want het risico wordt zeer groot dat je teksten waar dingen staan die vreemd zijn aan onze cultuur wat wegschuift. Kortom: de Bijbel kan op een aantal punten moeilijk een tegenover zijn en wordt zo aangepast aan onze cultuur. Vooral op ethische punten zal dat het gevolg zijn. Hermeneutiek moet echt een sleutel zijn om de inhoud van het Woord te openen, niet een slot waar­door we dingen buitensluiten omdat ze ons vreemd overkomen. Het is ook te gemakkelijk. Juist bij teksten waar wij culturele vervreemding ervaren, zal een grondige doordenking en worste­ling met de inhoud de doorslag moeten geven. Neem Genesis 1 en 2. Naar mijn ge­voelen vinden we daar niet een soort verouderde (patriarchale) cultuur die lager is dan onze cultuur met ge­lijkheid van man en vrouw. Nee, we vinden in Genesis 1 en 2 iets wat veel rijker is: God die man en vrouw naar zijn beeld schept, maar in een mysterie van wederzijdse aanvulling en onder­scheid. De tweeslag van gelijkheid in Gods beeld en anders zijn van lichaam en positie schept een schat van mo­gelijkheden voor de verhouding van man en vrouw in het huwelijk, ook in het samenleven. Onze cultuur is dat mysterie van mannelijk en vrouwelijk in bepaalde aspecten kwijt geraakt en daardoor armer geworden."

Biewenga: "Nee, hier komen we niet veel verder mee". Hij vindt het op basis van een advies van drs. W.H. Dekker, beter maar zonder verdere kerkelijke discussie hierover te gaan stemmen. Het is toch anders maar een herhaling van zetten.

 

14-06-14 Opbouw 10/11/12

Ds. M. Biewenga (NGK) beschouwt Theologia Reformata 4 van 2013, een themanummer over 'het ambt. Met name een artikel van prof. dr. M. te Velde levert boeiende leesstof op voor hem.

Te Velde constateert dat de ambtsdrager niet meer een vanzelfsprekend gezag heeft. Het gaat nu meer om een overtuigende presentatie. Een centrale uitdaging voor het ambt vandaag ligt in het gestalte geven aan een krachtige liturgie, waarin het lezen en bedienen van Gods Woord en de viering van de sacramenten de glanzende kernen zijn, volgens de vrijgemaakte hoogleraar, waarbij het ambt niet gemist kan worden.

"'Het ambt' - dat is eigenlijk een akelig abstractum, want zo werkt God niet. Onze liefdevolle Heer werkt niet door middel van gezichtloze geüniformeerde officieren, maar door concreet geprofi­leerde mensen, door de Geest begiftigd met merkbare talenten. Talenten om vóór te gaan in de liturgie. Misschien moeten we de taken daarin wel meer verdelen: niet alles in de eredienst door één man laten doen. Maar er moeten er wel altijd zijn die het ernstig en vrolijk op zich nemen de eredienst te leiden."

Om dat te bereiken moeten we gaan experimenteren, wil Te Velde. Gereformeerden durven dat niet zo "want we zijn onder invloed van onder andere de Verlichting tamelijk fundamen­talistisch, we willen ons beleid, onze vormen en manieren ook, graag vanuit principes kunnen beredeneren en legi­timeren voordat we tot een bepaalde verandering besluiten."

Maar dat "toont weinig vertrouwen in praktische wijsheid en intuïtie. En het doet tekort aan het adagium 'semper reformanda' dat ons leert steeds in beweging te blijven."