Kerst 2023
D.J. Bolt
18-12-23
De donkere dagen voor Kerst, we hebben er last van. Die eindeloze regenbuien, donkergrijze luchten waar de zon maar niet doorheen kan breken. We verlangen naar stralend weer waarin de paraplu is vervangen door de parasol en de wanten en winterjassen zijn weggeborgen.
Maar dit is niet het enige. We worden nog meer gedeprimeerd door de ellende om ons heen die ons gemoed drukt. 's Morgens vroeg al druipt de radiowekker gelijk ongelukken en rampen onze oren in. Overstromingen, versmering van de aarde, verwoestende oorlogen, aardbevingen, hongersnoden, onhoudbare migratiestromen. En 's avonds is het TV-scherm te klein voor alle mediamelders van ongemakken.
Daar komt nog bij dat onze samenleving lijkt te destabiliseren. Er is vrees voor aantasting van het democratisch fundament. Eenzaamheid, verruwing in omgangsvormen en polarisatie groeien. De stroom psychische problemen van jongeren en ouderen is haast niet meer beheersbaar door eindeloze wachtlijsten ...
En kruipt langzaam maar zeker ook niet terreur naar ons toe? Onder andere door drugscriminaliteit en een verdere radicalisering van moslims onder invloed van de oorlog in het Midden-Oosten? Afgelopen week bereikte het dreigingsniveau zijn op één na hoogste waarde, 'substantieel'!
Van veel grotere, ingrijpender betekenis is wat er wereldwijd gebeurt. De westerse wereld waarin we leven is in sterk geestelijk verval. Iedereen houdt z'n hart vast wat er gaat gebeuren in de Verenigde Staten als wildebras Trump het gaat winnen bij de komende verkiezing en het land misschien in een chaos terecht komt. En hoe wankel is het evenwicht en de samenhorigheid in ons continent niet!
Daarentegen worden oosterse dictaturen steeds invloedrijker, sterker, duivelser. Zullen bijvoorbeeld, de kremlinkriminelen het in Oekraïne uiteindelijk toch winnen, waarbij de bange vraag is te stellen of het dan misschien op enige termijn ook met onze vrijheid is gedaan …?
Lichtjes
Het is heel begrijpelijk dat we in deze dagen even de aandacht van al deze duisternis proberen af te leiden met stralend licht. Heerlijk, zoals ons Drachten-dorp langzaam maar zeker wordt omgetoverd in een lichtstadje. We verdrijven de donkerte met versierde struiken, straten, schepen, gevels en bruggen, soms zelfs uitbundig met allerlei knipperende kleuren.
In het centrum van Drachten, wordt de kerstboom elk jaar groter. Dit jaar moesten er twee krachtige kraanauto's aan te pas komen om de boom te 'planten'.
Wat een feest! Zo kerstfeest vieren in het licht!
Maar wel even een vraag, 'kerst' is toch een verbastering van het woord Christus en dus betekent kerstfeest eigenlijk Christusfeest? En juist met Christus lijkt ons land hoe langer hoe minder te hebben. Dat zien we in de enorme terugloop in kerkbezoek, en daarvan getuigen de uitslagen van de laatste politieke verkiezingen. Waarom dan nog zo standvastig kerst vieren?
We denken dat, behalve het verdrijven van de donkerheid buiten ons, de lichtjesexplosie ook bedoelt die duistere gevoelens binnen in ons te dempen, ook al is het voor enkele weken. Gewoon even een alom lichtende afleiding. En voeg daarbij het ontroerend symbool van 'het kindeke teer' dan raken we misschien ook die afschuwelijke terreurbeelden van dood en verderf weer wat kwijt.
Merry Christmas met lekker eten en drinken.
Rust en vrede voor onze zielen!
Licht
Maar kan deze 'lichttherapie' een mens wel écht enig soelaas bieden? Waarin is de effectiviteit van deze door onszelf opgehesen lichtbomen toch gelegen? Hoe is hij verworteld, zeg maar?
Zeker, we kunnen met onze tools machtige bomen oprichten met duizenden lichtjes. Maar als die niet in vaste bodem zijn geworteld houden die geen stand. Zoals met die grootse Drachtster dennenboom.
Geveld, met permissie gezegd, bij het eerste ademzuchtje van God. Het ontbreken van wortels werd schrijnend ontbloot. De boom machteloos ontbonden.
Zou het zo niet een symbool kunnen vormen voor de ontworteling van ons volk, dat losgeraakt is van de 'Wortel Davids', Jezus Christus? Dan valt vroeg of laat de boom die we in eigen kracht krampachtig richting hemel hijsen. Zoiets hebben we immers zonder succes al eens eerder met een toren geprobeerd?
Als het heil – we gebruiken het woord met z'n diepe Bijbelse betekenis - in Christus verduisterd en vervangen wordt door een sociologisch evangelie dan helpen mensenbomen, hoe vol lichtjes ook, niet. Zij brengen geen vrede in het hart en brengen geen licht in de duisternis.
Koning
Die boom in Drachten is na enkele mislukte pogingen toch weer overeind gehesen. Alsof er niets is gebeurd staat hij daar mooi te zijn midden op de rotonde voor de plaatselijke cultuurtempel. Goed, ook wij houden van licht en verlangen naar het lengen van de dagen. Maar als het oprichten van deze trotse boom symboliseert 'en zij bekeerden zich niet' (Op. 16:11,21) dan blijft het donker in Drachten, in ons volk, en de echte vrede buiten zicht.
Dat is het eigenlijke wereldprobleem.
We verlangen daarom naar een andere boom. Niet een lichtjesboom maar een Levensboom. Die staat aan de oevers van een rivier die uit de troon van God en Christus komt, namelijk
… de Boom des levens, die twaalf vruchten voortbrengt – van maand tot maand geeft Hij Zijn vrucht. En de bladeren van de boom zijn tot genezing van de heidenvolken.
En geen enkele vervloeking zal er meer zijn. En de troon van God en van het Lam zal daar zijn, en Zijn dienstknechten zullen Hem dienen, en zullen Zijn aangezicht zien, en Zijn Naam zal op hun voorhoofd zijn. En daar zal geen nacht zijn, en zij hebben geen lamp en ook geen zonlicht nodig, want de Heere God verlicht hen.
En zij zullen als koningen regeren in alle eeuwigheid…' (Op. 22)
Dat biedt perspectief! Niet in enkele donkere dagen voor Kerst maar voor altijd. Zeker, de schets van de duisternis om ons heen is nog steeds reëel. Maar we kijken verder, er doorheen of er overheen. We gaan het Christusfeest van Zijn komst, twee millennia geleden, vieren met dát levensperspectief. Ondanks alle dreiging in binnen- en buitenland – echt niet te onderschatten -, bepaalt vreugde over deze Vredekoning ons leven: Christus Die vanuit de troon van God alle ding regeert.
Dus is er vrede, Vrede, in onze harten, ook in deze donker dreigende dagen. We zingen ervan (GKB gez. 12:5,6):
Roem, hemel, die geboortedag,
de schoonste, die de wereld zag;
juich, aarde, nu g' uw Koning ziet,
zing Hem een nooit gezongen lied.
Dit is de dag, die God ons schenkt,
waaraan eens heel de wereld denkt;
hem viere, wat in 't groot heelal
door Jezus is en wezen zal.
Is én wezen zal!
Onze Koning, zeker weten!