Uit de kerken

CGK kroniek – 3

 

D.J. Bolt

29-11-25

 

'Rijnsburg' en 'Hoogeveen', iedereen weet inmiddels dat deze plaatsnamen de kloof in de CGK duiden. We willen in deze aflevering van de CGK kroniek twee christelijke gereformeerde predikanten het woord geven die proberen te laten zien waar het volgens hen om gaat. En wat er zou moeten gebeuren om de CGK voort te zetten.

 

Als eerste nemen we in extenso een artikel over van ds. A.A. Egas dat hij publiceerde in het ND van 18 november 2025. Ds. A.A. Egas is predikant van de Christelijke Gereformeerde Kerk te Damwoude. Hij schreef het op persoonlijke titel.

---

 

Ds. A.A. Egas

ND, 18-11-25

 

Dat er grote spanningen zijn binnen het kerkverband van de Christelijke Gereformeerde kerken is bekend. Velen leven met ons kerk verband mee. Verschillende ambtsbroeders uit andere kerkverbanden dragen geregeld de zorgen van ons kerkverband in de eredienst aan de Heere op. Graag spreek ik daar nu eens publiekelijk mijn dank voor uit. Helaas neemt niet alleen de spanning toe, maar ook de onduidelijkheid. Veel kerkleden weten nauwelijks meer wat nu de huidige situatie is van ons kerkverband.

Die onduidelijkheid is onder meer geschapen door het kort geding dat is aangespannen door de gemeente van Broeksterwoude-Petrus, de notitie van de juristen Bert de Hek en Wijnand Zondag, de brieven van het deputaatschap Vertegenwoordiging en als laatste de brief van deputaten Emerituskas (zie ook ND 13 november). Het is nodig om helderheid te scheppen in de ontstane situatie.

 

Kort geding

Allereerst het kort geding. Dat is in strijd met het bijbelse uitgangspunt in 1 Korintiërs 6 vers 1-8 (’Hoe durft u onderlinge rechtsgeschillen voor ongelovigen te brengen in plaats van voor de gelovigen …’). Verder was het advies van de kortgedingrechter in strijd met onze kerkorde. Een deputaatschap kan geen roepende kerk aanwijzen en een gesloten synode kan niet weer samengeroepen worden.

Dat het deputaatschap Vertegenwoordiging, om verdere juridisering van het conflict te voorkomen, een roepende kerk heeft aangewezen is te begrijpen, maar het is een onjuiste kerkordelijke handeling en daarom nietig. Dat het grootste gedeelte van het deputaatschap vervolgens is afgetreden, laat dit wel duidelijk zien.

 

Onbetamelijk

Vervolgens is er een notitie opgesteld door de juristen De Hek en Zondag op verzoek van de Theologische Universiteit in Apeldoorn. Het is volstrekt onbegrijpelijk en onbetamelijk dat het deputaatschap Kerkorde en kerkrecht deze notitie heeft doorgestuurd naar alle kerkenraden, alsof deze notitie geldend kerkrecht is. Hierdoor wordt de onduidelijkheid verder vergroot.

Advocaat Pieter Pel bestrijdt op deugdelijke gronden dat de conclusie van de beide juristen dat het kerkverband nog bestaat, onjuist is. In een uitvoerige nota, te vinden op de website van het Christelijk Gereformeerd Beraad[1], laat Pel zien dat zij het burgerlijke recht laten prevaleren boven het kerkrecht. Wie bezwaarden van scheurmakerij beticht, draait de zaken om.

Het deputaatschap Vertegenwoordiging heeft de kerken laten weten dat het zich heeft aangevuld en nu weer voltallig is. Ook hier zien wij weer een onjuiste kerkordelijke handeling. Een deputaatschap wordt verkozen door een synode en kan zichzelf niet aanvullen. Vervolgens doet dit aan gevulde deputaatschap mee in de framing om gemeenten rondom ‘Rijnsburg’ te bestempelen als uittreders.

 

Scenario

Zo valt in een brief van 30 oktober te lezen: ‘Ook moeten bij elk scenario de consequenties voor plaatselijke kerken in beeld komen van een als nog ordelijk willen uittreden uit het kerkverband.’ Nauwelijks is die brief binnen, of er volgt een brief van het deputaatschap Emerituskas waarin ook gesproken wordt over kerken die het verband gaan verlaten.

Bij de chaos in ons kerkverband zijn verschillende classes de laatste maanden volledig vastgelopen. De diepe oorzaak is dat er kerkenraden zijn die in strijd met hun belofte zich niet houden aan wat op grond van artikel 31 van de Kerkorde voor vast en bondig gehouden moet worden. Daarmee zondigen ze.

Helaas is in de afgelopen periode gebleken dat het kerkverband geen wegen ziet om op te treden tegen deze kerkenraden, die na vermaning toch volharden in hun zonden. Ook pogingen om een ordelijk uiteen gaan te regelen zijn mislukt.

Dit heeft mede de generale synode doen besluiten dat zij haar taak niet langer kan volbrengen en de verantwoordelijkheid teruggeeft aan de plaatselijke gemeenten. Daarna hebben zich twee lijnen ontwikkeld. Allereerst een verwoede poging om met behulp van de hierboven genoemde onjuiste handelingen het kerkverband in stand te houden. Maar een kerkverband dat de zonde blijft verdragen en op een onkerkordelijke wijze een synode bijeenroept, kan niet de wettige voortzetting zijn van het verband van de Christelijke Gereformeerde Kerken. De weg via een nieuwe synode, bijeengeroepen vanuit Hoogeveen, is derhalve praktisch en principieel een doodlopend spoor.

Het trekt ons nog weer dieper het kerkelijke moeras in. Kerken die in de afgelopen jaren bewust eigen wegen zijn ingeslagen rond zaken die raken aan het Schriftgezag en daarin volharden, hebben zichzelf buiten ons kerkverband geplaatst.

Dan de tweede lijn. Het recht om een gezamenlijke kerkelijke vergadering bijeen te roepen, komt toe aan de gemeenten die op initiatief van de kerkenraad van Rijnsburg nu precies doen wat de afgelopen synode heeft besloten. Dat is om vanuit de plaatselijke gemeenten het kerkelijke leven weer op te bouwen. Zij hebben nu samen de taak om met last en volmacht bij elkaar te komen en te besluiten tot het houden van een gezamenlijke kerkelijke vergadering. Dit om tot een nieuwe indeling van de classes van de Christelijke Gereformeerde Kerken te komen, zodat het kerkelijke leven weer voortgezet kan worden.

 

Beloofd

Als christelijk-gereformeerde gemeente van Damwoude herkennen we ons in het gezamenlijk verlangen van de ‘Rijnsburgse’ gemeenten. Dat is om ons kerkverband voort te zetten met alle gemeenten die op grond van Schrift en belijdenis zich willen houden aan hetgeen ze beloofd hebben, in de geest van 1834 en 1892.

Wie de ‘Rijnsburgse gemeenten’ blijft betichten van scheurmakerij of meent dat zij uittreden uit het kerk verband, keert de zaken om en houdt de verwarring in stand.

---

 

Wat ons betreft een geheel helder verhaal dat aangeeft hoe een gereformeerd kerkverband functioneert. Een betoog dat recht doet aan wat de afgelopen tijd is gebeurd en besloten in de CGK.

 

Zoals gewoonlijk zette het ND onmiddellijk tegenover dit rechtzinnige artikel een tegenverhaal. De volgende dag al (19 november) nam de krant een artikel van ds. M.P. Hofland van CGK Haarlem op, de gemeente die inmiddels vrouwen in de ambten heeft toegelaten. Het artikel stond al eerder ongeveer zo in Cvandaag (14 november 2025).

Het staat o.i. zo bol van eenzijdigheden en halve waarheden dat we het niet kunnen laten er kanttekeningen bij te plaatsen (ingesprongen). De artikelen van zowel Egas als Hofland stonden in de rubriek 'Opinie & Debat', dus wat let ons.

Ds. M.P. Hofland

ND, 19 november 2025  

 

Afgelopen maandag schoof ik aan bij het familiediner op het stadhuis in Haarlem. Burgemeester Jos Wienen had alle vertegenwoordigers van de kerken in Haarlem uitgenodigd.

Met priester Floris Bunschoten sprak ik van hart tot hart over het verlangen dat meer inwoners van de stad het reddende evangelie van Jezus Christus zullen ontvangen. In een stad waar slechts twee procent van de inwoners actief bij een kerk is betrokken, zien we tekenen van hoop: Gods Geest raakt jongeren aan.

Wanneer ik dan zie hoe we op dit moment binnen één en hetzelfde kerkverband met elkaar omgaan, slaat de schrik me om het hart. En dan heb ik het vooral over de hardheid en onbuigzaamheid die ik tegenkom. Vaak nog jonge predikanten en voorgangers die uit andere kerken komen, bepalen nu met een ‘vierslag’ hoe iedereen christelijk gereformeerd moet zijn.

Gaat het over het gezag van de synode of over het gezag van de Bijbel?

 

Hofland bedient zich hier van wat 'framing' heet: je plaatst je tegenstanders in een bepaald negatief kader waardoor eigen standpunten haast automatisch opgewaardeerd worden. Tegen de achtergrond van dat fijne gesprek met een roomse priester 'van hart tot hart' en 'de Heilige Geest' die in Haarlem 'jongeren aanraakt', plaatst Hofland 'harde en onbuigzame medekerkmensen'. Ja, en het zijn ook nog eens infiltranten, voorgangers die 'uit andere kerken komen'. Nota bene, zij zullen wel eens bepalen 'hoe iedereen christelijk gereformeerd moet zijn'!
Het gespreksklimaat is neergezet.

 

Vrouwen in het ambt

Als gemeente van Haarlem hebben we in een rapport uitvoerig en Bijbels aangetoond dat vrouwen ook in het ambt kunnen dienen. Op geen enkele manier is daar inhoudelijk door de afgelopen synode op ingegaan. Wanneer we Bijbels inhoudelijk fout zitten, had ik dat graag vernomen.

Laten we eerlijk zijn: de uitleg van de Bijbel is niet altijd eenvoudig. Wanneer het je er niet alleen om gaat hier en daar teksten te plukken, dan kost het tijd. Luister liever langer.

 

Dit is een belangrijk punt. Als inderdaad de Haarlemse gemeente 'uitvoerig en Bijbels aangetoond' heeft dat vrouwen ook in het ambt kunnen dienen'…!  En daar op geen enkele manier door synodes (we beperken het even niet tot de laatste synode) op is ingegaan, ja, dan is daar iets grondig fout gegaan. Want de Schrift heeft het laatste Woord.
 

We hebben dat 'uitvoerige en Bijbelse rapport' (ongeveer 10 pagina's) opgevraagd, gekregen en bestudeerd. Is het echt 'Bijbels'?
Het is hier nu niet de plaats om het breedvoerig te bespreken. Maar het is duidelijk dat Hoflands gemeente de eeuwenoude uitleg van de positie van mannen en vrouwen zoals die in Genesis, de 'scheppingsorderingen' en in verschillende Schriftgedeelten in het Nieuwe Testament geleerd wordt, verwerpt. En daarvoor in de plaats bekende moderne fantasievolle exegeses aanhangt waarvan steeds de kern is: de positie van vrouwen toen is niet vergelijkbaar met die van onze moderne vrouwen. En dus…
We hopen gelegenheid te krijgen op dit rapport in te gaan. Want het laat de Schrift op vele plaatsen buikspreken.[2]

 

Dat het grootste deel van de Christelijke Gereformeerde Kerken nu wordt weggezet als “zondig” en “rakend aan het Schriftgezag”, doet me zeer.

Maar dat krijg je als je apart gaat zitten en niet meer met elkaar praat. Dan verdwijnt de liefde en overheerst het eigen gelijk.

Wanneer je met alleen gelijkgezinden om tafel zit, mis je iedere correctie en stimulans. Het gaat in de kerk niet om gelijkgezinden, maar om gelijkbeminden. Samen onder het kruis van Jezus Christus. En dat is genoeg.

 

We kunnen ons voorstellen dat deze typeringen zeer doen. Maar, moet dat 'zondig' niet vooral slaan op de eigenwilligheid van gemeenten als Haarlem, je eigen gang gaan in het kerkverband, je niet storen aan vermaan, je woord breken?

En het is toch niet eerlijk om te beschuldigen van 'apart gaan zitten' en 'niet met elkaar praten'? We hebben jarenlang classisverslagen in De Wekker gelezen: wat is er wat met elkaar gepraat[3]! We hebben synodevergaderingen (digitaal) bijgewoond, dagenlang. Wat is er lang en broederlijk met elkaar gesproken! Wat is er een beroep gedaan op gemeenten als die van Haarlem, om zich te houden aan de vele besluiten rond de vrouw-in-ambt en terug te keren van hun vermeende Bijbelse gelijk. Tot op de allerlaatste synode!   
Het werd geheel genegeerd, zelfs tijdens deze spanningsvolle fase werd nog voortgegaan op de weg van aanstelling van vrouwelijke ambtsdragers. De kerken in synode bijeen moesten besluiten: zó kunnen we niet verder.
Moeten Hofland c.s. de hand niet eens diep in eigen boezem steken?

 

Jezus plus iets is niets

In Galaten 2 lees je over mensen die van huis uit Joods waren en zich aan alle joodse bepalingen hielden. Daarnaast had je ook de gemeente in Antiochië: van huis uit niks. Petrus gaat met de joodse groep apart zitten, maar dan is Paulus fel: die regels, dat is niet genoeg! Samen staan we schuldig tegenover God.

Jezus plus iets, dat is niets. Nee: Jezus plus niks, dat is alles.

 

Ja, daar zijn we het volledig mee eens, zij het dat we de bewoording niet bewonderen. Waar gaat hier om? Toch hierom of onze zaligheid, onze eeuwige toekomst volkomen en alleen is verworven door Christus, óf dat we er zelf ook nog ietsje aan kunnen bijdragen. Tegen dat laatste fulmineert Paulus: zijn antwoord: solo Christo! We zijn vrij van de wet om die te volbrengen voor onze behoudenis.

Maar! Betekent dit dat hoe we verder leven en keuzes maken er niet meer toedoet? Als je maar 'Jezus is alles' belijdt dan kan je verder je gang gaan? Nee, lees maar de hele brief aan de Galaten waarin Paulus waarschuwt tegen misbruik van de vrijheid die we in Christus verkregen hebben:

'Wandel door de Geest en u zult zeker de begeerte van het vlees niet volbrengen. Want het vlees begeert tegen de Geest in, en de Geest tegen het vlees in; en die staan tegenover elkaar, zodat u niet doet wat u zou willen. Als u echter door de Geest geleid wordt, bent u niet onder de wet. Het is bekend wat de werken van het vlees zijn, namelijk overspel, hoererij, onreinheid, losbandigheid, afgoderij, toverij, vijandschappen, ruzie, afgunst, woede-uitbarstingen, egoïsme, onenigheid, afwijkingen in de leer, jaloersheid, moord, dronkenschap, zwelgpartijen, en dergelijke; waarvan ik u voorzeg, zoals ik ook al eerder gezegd heb, dat wie zulke dingen doen, het Koninkrijk van God niet zullen beërven.' Gal.5:16-21 (HSV).

 

Te midden van al die expliciete zonden staat óók 'afwijkingen in de leer' die de toegang tot Gods Koninkrijk blokkeren! Dat moet toch aan het denken zetten? De Heere Jezus zelf heeft ons zo indringend gewaarschuwd dat ons leven in overeenstemming moet zijn met de wil van God:

'Niet ieder die tegen Mij zegt: Heere, Heere, zal binnengaan in het Koninkrijk der hemelen, maar wie de wil doet van Mijn Vader, Die in de hemelen is. Velen zullen op die dag tegen Mij zeggen: Heere, Heere, hebben wij niet in Uw Naam geprofeteerd, en in Uw Naam demonen uitgedreven, en in Uw Naam veel krachten gedaan? Dan zal Ik hun openlijk zeggen: Ik heb u nooit gekend; ga weg van Mij, u die de wetteloosheid werkt!' Mat.7:21-23

 

Echt verdrietig word ik ervan dat eerst een generale synode, en daarna een aantal gemeenten, bewust op allerlei manieren het kerkelijk leven blokkeert.

Eerst door geen nieuwe generale synode meer uit te schrijven. Daarna door je werk neer te leggen wanneer besluiten je niet bevallen. Vervolgens door weg te blijven van onderlinge samenkomsten in de classis.

Hierna wordt gezegd dat het kerkelijk leven niet meer functioneert. Dat klopt, maar waar ligt dan de oorzaak?

 

Goede vraag! Maar opnieuw zeggen we: moeten ds. Hofland en zoveel anderen in zijn kerken die bewust hun eigen wegen gingen en gaan op het gebied van vrouw-in-ambt en homoseksuele relaties en zich níet willen laten gezeggen, hun hand niet eerst eens in eigen boezem steken?

 

Wanneer zelfs de rechter moet zeggen dat je als kerk niet goed bezig bent en zo snel mogelijk bij elkaar moet gaan zitten, dan is dat een uitspraak om je voor te schamen.

Het is nogal kras om de burgerlijke rechter vervolgens als ‘onrechtvaardig’ te betitelen. Maar erger wordt het wanneer je heilzame handreikingen vanuit de Theologische Universiteit Apeldoorn (TUA) en deputaten wegzet als “onjuist” en “framing”. Dat getuigt van weinig deemoed. Dan overheerst kennelijk zo het eigen gelijk, dat je niet meer openstaat voor correctie.
 

We bevelen lezing van de analyse van mr. dr. P.T. Pel aan waarin hij het betrekken van wereldlijk recht in deze zaak diepgaand analyseert en tot heldere conclusies komt[4]. En ook het oordeel van (oud)rechter mr. D.A.C. Slump over het gemis aan onpartijdigheid en onafhankelijkheid van de ingeschakelde rechter[5]. Dan zouden bovenstaande zinnen niet geschreven zijn.

 

Kun je het maken om af te splitsen? De grote meerderheid op het convent, waar alle 181 kerken vertegenwoordigd waren, gaf aan: geen scheuring om dit onderwerp. Ik krijg onze jongeren de kerkgeschiedenis al amper uitgelegd, inclusief alle stromingen. Gaat het nu om wie het meest christelijk gereformeerd is?

De kerkorde heeft een uitsluitingsbeginsel aangaande synodebesluiten. Als een gemeente een besluit niet kan dragen op grond van de Bijbel, handelt ze niet in strijd met de kerkorde. Dat betekent: zoek elkaar, leer van elkaar, lees samen de Bijbel. De CGK zijn al heel lang divers. Dat is niet nieuw. En dat heeft altijd twee kanten gehad.

Enerzijds de moeite en irritatie die dat in de praktijk met zich meebrengt: de één wil hollen als de ander wil stilstaan.

Anderzijds ook het besef dat men het toch niet kon laten gebeuren elkaar los te laten. En dat is iets om trots op te zijn.

 

Wijst ds. Hofland hier niet een kernoorzaak aan waarom het CGK kerkverband zo in de problemen is geraakt? Namelijk jarenlange tolerantie van onschriftuurlijke standpunten en gedragingen en zich daar verheven bij voelen boven allerlei andere verbanden die wel scheuringen kenden. 'Wij CGK wij zijn tolerant tot het gaatje!' En daar zijn we 'trots' op.

Maar nu zijn er duidelijke openbare grenzen overschreden: er staat een CGK domina op de kansel, homoseksuele en lesbische relaties worden aanvaard en samenlevenden welkom geheten aan het Avondmaal. Er zal gekozen moeten worden tussen 'trots' en gehoorzaamheid aan de Schrift. Dát is het dilemma.
Op de synode heeft men haast eindeloos getracht aan de keuze te ontkomen. Door bijvoorbeeld het kerkverband op te delen in groepen kerken waar 'het wél en waar het níet mag'. Maar het lukte niet, onvoldoende draagvlak.
De nieuwste 'Theoloog van de Nederlanden', de christelijke gereformeerde prof. A. Huijgen ziet eigenlijk ook geen probleem: 'Wat heb je er in Damwoude voor last van dat er in Zwolle vrouwelijke ambtsdragers zijn? De professor is zelfs bereid zijn kerkverband over te doen als modaliteit aan de PKN:

'Als ik iets zou moeten zeggen, dan is het: pak de hele zaak op en vorm een federatie met de Protestantse Kerk. Dit is een tijd om te helen, niet om te scheuren.’[6]

 

   Als het maar CGK blijft heten!
 

Want dat rust niet op de gedachte dat de één het goed heeft en de ander fout zit, maar op het geloof dat we in Christus met elkaar verbonden zijn en om die reden niet uit elkaar kunnen gaan. Dat dat moeite kost, is geen excuus om per se op elk synodebesluit unanimiteit op alle vlakken te eisen. Als het uiteindelijk allemaal zou draaien om een inhoudelijke, principiële kwestie, zou er nog wel iets van begrip kunnen zijn voor de ontstane situatie.

Het gaat echter over een eerder genomen meerderheidsbesluit, zonder eenparigheid, over een onderwerp waarover in de breedte van de kerk verschillend wordt gedacht. Het is onbestaanbaar dat dat kan leiden tot een kerkscheuring.

Zodra bepalingen je identiteit gaan vormen, kun je erop rekenen dat er na een aantal jaren nieuwe afsplitsingen volgen. Dan komt er in plaats van een vierslag een vijfslag over de Bijbelvertaling, kleding, school of berijming. Dan wordt het een kerk waar niet meer de plaatselijke gemeente het hoogste orgaan is, maar waar kerkordelijke besluiten van bovenaf worden opgelegd.

 

De eenzijdigheden en misverstanden buitelen over elkaar heen. Je wordt er haast moe van. Eén ding voor nu.
Nee, een generale synode bepaalt niet wat er geleerd wordt in een plaatselijke kerk. Als Haarlem de vrouw op de kansel wil, kan geen synode dat tegenhouden. Maar wil ds. Hofman en zijn gemeente bij het CGK kerkverband blijven behoren dan moeten zij zich conformeren aan de besluiten van dat kerkverband die gefundeerd zijn in de Schrift en waar wordt samengeleefd op basis van de aanvaarde kerkorde. Daarvan zegt bijvoorbeeld het bekende art. 31 (eerste gedeelte):

 

'Art. 31. De besluiten van de vergaderingen worden genomen na gemeenschappelijk overleg en zo mogelijk met eenparige stemmen. Wat bij meerderheid van stemmen uitgesproken is, zal voor vast en bondig worden gehouden, tenzij bewezen wordt, dat dit in strijd is met het Woord van God, de belijdenis of de kerkorde of dat de kerkelijke vergadering in redelijkheid niet tot het besluit heeft kunnen komen.'

Het kerkverband heeft in meerdere meerdere vergaderingen uitgesproken dat het ambt voorbehouden is aan broeders. Daar dient Haarlem zich dus aan te houden willen zij bij het CGK kerkverband blijven behoren.

 

Synode Hoogeveen

Als de groep 'Rijnsburg' los wil komen van de rest van de CGK, kunnen zij, hoe betreurenswaardig dat ook zou zijn, dat elk moment besluiten.

Opmerkelijk is dat wordt beweerd dat het samenroepen van de synode in Hoogeveen niet de voortzetting van de CGK kan zijn, terwijl men ondertussen zelf een synode op onwettige wijze wil samenroepen.

Als je je steeds beroept op kerkorde en synodale besluiten, is het wel heel ongeloofwaardig als je zelf de artikelen van die kerkorde links laat liggen. Elke zeggingskracht is daarmee verloren. Sterker nog: met zo’n vergadering onttrekt men zich aan het kerkverband.

 

Verbazingwekkend hoe hier de zaken op de kop worden gezet. Want de verzameling plaatselijke kerken die aangeduid worden met 'Rijnsburg' willen helemaal niet het kerkverband verlaten maar voortzetten onder de conditie van aanvaarding van eerdere wettig genomen synodebesluiten. Dus een kerkverband zonder vrouw-in-ambt en afwijzing van homoseksuele relaties!
We draaien Hofmans statement nu even om: als Haarlem niet accepteert in zeggen en doen wat het kerkverband heeft besloten dan 'kunnen zij, hoe betreurenswaardig dat ook zou zijn, op elk moment besluiten de rest van de CGK (het kerkverband) te verlaten'.

Waarom dan niet gewoon aansluiten bij de NGK bijvoorbeeld waar Haarlem alle vrijheid heeft die de gemeente wil. Het is al diverse keren gesuggereerd.

 

T.a.v. het samenroepen van de synode Hoogeveen geeft ds. Hofland ook zo'n overduidelijk verkeerde voorstelling van zaken. Even kort nog.  
De synode Nunspeet besloot geen samenroepende kerk aan te wijzen omdat zij was vastgelopen en haar opdrachten niet kon uitvoeren. Zij gaf die terug aan haar opdrachtgever, de kerken, en sloot de synodevergadering.

Wat ging er vervolgens kerkordelijk fout? We geven het puntsgewijs weer.

1. CGK Broeksterwoude schakelde de wereldlijke rechter in om de besluiten van de synode te veranderen.
   Afgezien van het kwalijke op deze wijze het gelijk te willen afdwingen[7], de besluiten van een niet meer bestaande synode veranderen kan natuurlijk niet.
2. Het deputaatschap vertegenwoordiging besloot onder druk van de seculiere rechter toch een samenroepende kerk (Hoogeveen) aan te wijzen.
   Maar daartoe had dit deputaatschap geen opdracht noch bevoegdheid. Het voelde dat zelf ook: het grootst mogelijk deel trad vervolgens af.
3. Het enige overgebleven lid van het deputaatschap vulde het deputaatschap vervolgens weer met nieuwe leden aan. Dat kan ook niet, een deputaatschap dat zelf nieuwe leden benoemt.
4. Dit zelf benoemde deputaatschap vertegenwoordiging breidt nu een nieuwe synode voor.
   Het behoeft geen toelichting na het bovenstaande: dit kan niet legaal zijn.

Het is ons dus onbegrijpelijk hoe ds. Hofland de zaken zo kan voorstellen als hij hierboven doet.

 

Vergeving en zingeving

Ik heb geleerd om niet te heersen, maar elkaar in liefde te dienen. En dan dien ik graag die jongeren die zich aan onze kerkdeur melden met het verlangen naar vergeving en zingeving. Nu gaat er een ongelofelijke hoeveelheid tijd en energie zitten in onderling gedoe.

Hoe mooi zou het zijn wanneer we samen de grote uitdaging aangaan om in deze tijd Gods goede boodschap te verspreiden?

Kerk ben je samen. En wat samenbindt, is wat tot je heil dient en dat is het werk van Jezus Christus. Is het je daar niet meer om te doen? Dan wordt het tijd voor iets anders.

Maar tot die tijd is het zaak elkaar te zoeken, ook als het schuurt. Want alleen samen met alle gelovigen ben je in staat te bevatten hoe groot de breedte, lengte en diepte van Gods liefde is.

Zondag is het eeuwigheidszondag. Dan worden de namen genoemd van hen die wij moeten missen. Ik kijk al uit naar de dag dat we samen met alle gelovigen de lof zullen zingen op het Lam dat onze zonden op zich nam.

 

Prachtige woorden! Inderdaad niet heersen maar dienen. Maar als ds. Hofland dat nu eens niet alleen toepast op zoekende jongeren aan zijn Haarlemse kerkdeur maar ook op zijn medebroeders en –zusters die willen vasthouden aan Gods Woord m.b.t de vrouw-in-ambt en homoseksuele relaties? En niet eigengereid tegen vele besluiten van zijn kerkverband ingaat? Kortom, als gehoorzaamheid wordt betracht zoals ook hij en zijn gemeente beloofd hebben bij het deel uit te maken van het CGK verband?
Zo zou de rust en vrede weer teruggebracht kunnen worden in zijn kerken!

Wat een feest zou dat zijn!
 

---

 

Aandacht voor vrouw-in-ambt
 

In het CGK blad Bewaar het Pand (17-04-25) stond een overzichtje van de aandacht die m.n. het officiële kerkblad De Wekker, in de loop van meer dan honderd jaren gaf aan het onderwerp vrouw-in-ambt. We nemen het hier in extenso over.

 

Een eeuw in gesprek ...

 

Wie denkt dat er pas afgelopen jaren voor het eerst over vrou­welijke ambtsdragers is gesproken en nagedacht in onze kerken, vergist zich. Een kort overzicht ter illustratie.

 

1922

"Vrouwelijke predikanten, vrouwelijke ambtsdragers is het noodzakelijke einde, dat uit heel deze beweging volgen kan en zal. Wie als voorstander dan niet uitkomt, kan alleen door een hinderlijk conservatisme worden tegen gehouden."

Ds. J.J. van der Schuit in De Wekker (22-9-1922)

 

1923

"De Heilige Schrift kent geen vrouwelijke ambtsdragers. Wel wordt in Paulus' brief aan de Romeinen een vrouw genoemd als diakones (dienares) zoals Phebe in Rom. 16:1 en wordt aan Timo­theüs geschreven (1Tim. 5:9) dat als zodanig weduwen boven de zestig jaren zullen worden gekozen, doch men moet hier in het oog houden, dat in de Apostolische Kerken, uit de heidenen ver­gaderd in Griekenland en Italië, andere verhoudingen waren als in ons land, want in die landen was geen vrije toegang voorover de diakenen tot de huizen of kamers der vrouwen, zodat arme vrouwen en weduwen dan door middel van diakonessen bezocht werden. 't Was dus ook hier hulpdienst en geen ambtelijk werk."

Ds. P.J.M. de Bruin in De Wekker (22-6-1923)

 

1959

"De vrouw kan als zodanig heel wat arbeid in Gods koninkrijk verrichten. Er zijn in Amerika zelfs vrouwenverenigingen die zich speciaal toeleggen op de zending; ze brengen schatten bijeen voor de' verbreiding van het evangelie. Toch dreigt ook hier het gevaar dat de vrouw op de lange duur haar dienende functie vergeet en steeds meer een plaats opeist in bestuur niet naast de man, maar zelfs boven de man."

Ds. J. van Dijken in De Wekker (11-12-1959)

 

1968

"In de strijd rond het kiesrecht voor de vrouw werd- we denken hier aan deze strijd in het verleden in de Gereformeerde Kerken - steeds gezegd door de voorstanders: deze teksten spreken niet tegen het kiesrecht, wel tegen de vrouw in het ambt. En thans 'in de strijd rond de vrouw in het bijzonder ambt wordt door de voorstanders van vrouwelijke ambtsdragers ineens gezegd: deze teksten spreken noch tegen het kiesrecht noch tegen de vrouw in het ambt. We kunnen ons hier aan de indruk niet onttrekken, dat er zo gemakkelijk verklaard wordt naar de gelegenheid."

Ds. D. Slagboom in Bewaar hetPand (09-05-1968)

 

1995

"Ter tafel ligt nu een brief van de kerkenraad van Utrecht-Centrum, alsmede een rapport van een door de kerkenraad ingestelde commissie, getiteld "Vrouwen en het ambt". Het gaat hierbij om een reactie op de vraag van de classis in hoeverre er nog sprake kan zijn

van de in de kerkorde verlangde eenheid met de N.G.K. te Utrecht, nu er in die gemeente vrouwelijke ambtsdragers functioneren."

Ds. LC. Buijs in De Wekker (15-12-1995)

 

1998

Citaat uit een (met 47 stemmen voor en 5 tegen) aangenomen voorstel van de synodecommissie: "De klassieke gereformeer­de ambtsopvatting heeft aan vrouwelijke ambtsdragers geen plaats toegekend. Het is van het grootste belang om in de zaken van vrouw en ambt de eenheid van het kerkverband te bewaren."

Ds. D. Visser in De Wekker (04-12-1998)

 

1999

"De synode besloot om de kerken er op te wijzen dat een nau­were vorm van samenleven met een NGK die is overgegaan of overgaat tot verkiezing en bevestiging van vrouwelijke diakenen op gespannen voet staat met onze kerkorde en de besluiten van de meerdere vergaderingen. Ook besloot zij om de betrokken kerkenraden er op te wijzen dat de samenleving met eenNGK waarin vrouwelijke diakenen fungeren ongewenste spanningen oproept t.a.v. de loyaliteit aan het eigen kerkverband en het zich houden aan onze kerkorde en de besluiten van de meerdere vergaderingen."

Ds. D. Visser in De Wekker (15"01-1999)

 

2005

In antwoord op de vraag wat er gebeurt er als een (samen­werkings)gemeente overgaat tot de benoeming van vrouwelij­ke ambtsdragers; komt daar de grens van het kerkverband in zicht? "Die grens komt niet speciaal in zicht rond de kwestie van de vrouw in het ambt. In het geding is de manier waarop wij om­gaan met de besluitvorming van kerkelijke vergaderingen. Alle ambtsdragers hebben daaraan trouw beloofd. Alle gemeenten hebben zich daaraan te houden. Nu is het geen kwestie van 'als je dat niet doet, wipje over de rand'. Maar als een gemeente revolutie wil plegen, is dat een grote domheid. Ik kan het niet anders noemen. Zo'n gemeente zal door de classis tot de orde worden geroepen. En het moet duidelijk zijn dat een dergelijke situatie niet zo kan blijven. Gemeenten kunnen zichzelf niet in een uitzonderingspositie plaatsen, het kán gewoon niet."

Prof. dr. J.W. Maris in De Wekker (04-03-2005)

 

2018

"De gedachte is wel geopperd dat gemeenten een eigen weg kunnen gaan als ze het met kerkelijke besluiten over homo­seksualiteit of vrouwelijke ambtsdragers niet eens zijn. Dat levert voor ons kerkzijn echter wel grote problemen op."

Dr. A. Versluis in De Wekker (25-05~2018)

 

Wie beweert nu dat het de behoudende cgk's zijn die zogezegd "op ramkoers" liggen?

DS. W.L. VAN DER STAAIJ