Waar (geen) liefde woont …
D.J. Bolt
20-09-25
Countercolumn
In onze plaatselijke dorpskrant waar we zelden iets christelijks aan merken behalve in een enkele rouwadvertentie, troffen we, 't is alweer enige tijd geleden, een column aan onder de kop Waar liefde woont.
Bijbelvast als we proberen te zijn, deed dat ons natuurlijk direct denken aan Psalm 133. Zou er in onze woonplaats die (ook) steeds meer seculariseert met bijvoorbeeld extra 'koopzondagen', een licht (het Licht?) zijn opgegaan tot zegen van ons dorp?
'Licht op Drachten' in de kop van de krant doet ons verwachtingsvol het schrijfsel spellen.
Tsjonge-jonge, dat liegt er niet om! We besloten onze gevoelens Wopke persoonlijk kenbaar te maken.
Aan Wopke,
We bekennen gelijk maar eerlijk, ook wij behoren tot die vermaledijde vrijgemaakten van vroeger. Ja zelfs met hart en ziel waren we 'artikeltjes', d.w.z. bij hen die naar art. 31 van de gereformeerde kerkorde zich in alles aan Gods Woord wilden houden.
We komen er dus niet zo best af bij u.
Nou zijn we de laatsten die zullen beweren dat het allemaal koek en ei was tussen de kerkelijke gemeenschappen hier. Bepaald niet! Gereformeerden kunnen stevig ruzie maken, elkaar ongenadig de oren wassen. Dat heeft er (ook) mee te maken dat de geloof een zaak van het hart is, van de mens in heel zijn bestaan, z'n ziel en zaligheid, zeg maar. En ja, dan kunnen gereformeerden moeilijk uit de voeten, ik noem maar wat als voorbeeld, met een hervormde kerk (Protestantse Kerk Nederland tegenwoordig) waarin ook vrijelijk mag worden geleerd dat Jezus Christus nooit heeft bestaan… En, u kent hem vast, die roemruchte Drachtster inwoner Kuitert, inmiddels overleden, die leerde dat alles wat we weten over Boven van beneden komt. Dus zelfverzonnen geloofsverhalen. Zoiets.
Dus toch echt wel verschillen die er toe doen, niet? Ik krijg eerlijk gezegd een beetje het gevoel dat u zich niet echt verdiept hebt in het waarom van verschillende kerken. Kan dat komen omdat u, ondanks dat u leraar Nederlands bent/was, toch soms wat moeite hebt met het lezen van teksten? Zie bijvoorbeeld deze foto.
Op het bordje staat toch heel duidelijk VERBODEN TOEGANG. Toch deed u samen met uw vrouw het hek open en ging veenbessen uit de tuin van de Koning jatten. Met een grote kop Wopke (68) snapt het niet: hij negeert Kroondomein-verbod van de koning berichtten de Telegraaf en andere kranten erover. En dus werd u prompt op de bon geslingerd door een boa. Maar gelukkig, ondanks dat u schuldig werd bevonden, werd u toch vrijgesproken 'wegens gebrek aan bewijs'….
Maar even serieus nu.
Meneer Wopke, u bent best wel geïnteresseerd in het verleden. Zo in o.a. rouwadvertenties en lijkdichten in het verleden. Daarover houdt u zelfs lezingen in het Leerhuis Ermelo, een 'Samenwerkingsverband voor leer- en toerustingswerk van de Gereformeerde Kerk, de Hervormde Gemeente en de Rooms-Katholiek Goede Herderkerk (even ademhalen).
U gebruikt voor uw lezing zelfs close reading een methode ontleend aan Bijbelexegese(!) die leidt tot snel begrip van de teksten met veel inhoud. Heel mooi! Mag ik aanraden zo eens wat teksten over Drachtster kerkstrijd in het verleden te close-read-en? Bijvoorbeeld het boekje 'ik zal gedenken, Afscheiding en vrijmaking in Drachten' geschreven door ds. S.S. Cnossen (1918-2007). Het kan u echt helpen een goed en dieper zicht te krijgen op wat hier in Drachten in de loop van de jaren is gebeurd.
En dat is inderdaad niet misselijk, om je (ook) voor te schamen. Over de gebeurtenissen in de periode 1934-1941 waaraan u waarschijnlijk refereert schrijft genoemde predikant eerlijk:
'Vooropgesteld mag worden, dat in dit ernstige conflict alle betrokken partijen wel ergens reden hadden om er met schaamte aan terug te denken. Mogelijkheden die christenen hebben om door de kracht van Christus die in hen werkt, twisten neer te leggen, zijn in deze slepende kwestie niet of zeer onvoldoende benut. Als al een schuld werd beleden èn geaccepteerd kon dat niet voorkomen dat dezelfde zaken later weer werd opgerakeld. Zo heeft het zeven jaar moeten duren, voordat gezegd kon worden, dat er weer een vorm van vrede was waarvan het beste gehoopt mocht worden.' (p86).
Je kunt je er als gereformeerd mens inderdaad nog diep beschaamd door voelen, ook al was je er niet fysiek bij betrokken.
Tegelijk, het blijft niet bij deze akelige constatering. Na een openhartig en uitgebreid relaas sluit ds. Cnossen af met de focus op Gods trouw:
'Zijn trouw die er was, al kleefde aan het menselijk werken aan kerk en koninkrijk nog zoveel gebrek. Gods liefde voor zijn gemeente kwam bovenal daarin uit, dat Hij haar in zijn genade bewaarde bij het Woord.' (p105)
Misschien is dat een mooi onderwerp voor een lezing in Ermelo! Wellicht kunnen we er samen iets moois van maken. En dan gaat het maar niet over allerlei smeuïge incidenten maar over de bewaring van de kerk door Jezus Christus, Heer van de kerk.
Graag hoor ik van u.
Durk Jan Bolt
Drachten, september 2025