Printen

Ontwikkelingen in de GKv - 1

 

D.J. Bolt

04-12-21

 

Degenen die denken dat de definitieve besluiten t.a.v. de vrouw-in-ambt niet meer dan een steentje in de gereformeerde vijver zijn en het daarbij blijft, vergissen zich zeer. Er zijn op allerlei terreinen veranderingen en afwijkingen van orthodox gereformeerd leven waar te nemen. Dat is geen wonder want de invoering van vrouw-in-ambt is gebeurd op basis van een andere omgang met de Schrift. En dat heeft uiteraard consequenties voor de gereformeerde leer en het hele leven.

 

We hebben ons voorgenomen regelmatig een update te geven van de stormachtige ontwikkelingen in de GKv. Deze keer halen we iets aan van de vrijgemaakte predikanten van Bunschoten-Spakenburg die met elkaar hebben gesproken over vrouw-in-ambt en tot een soort 'convenant' lijken te zijn gekomen. Inverdân, het weekblad ten dienste van de Gereformeerde Kerken (vrijgemaakt) van Bunschoten-Oost en -West, Spakenburg-Zuid en –Noord, en Eemdijk) meldt in jaargang 70, nr 42 (3 december 2021) het volgende.

 


 

EEN COLLEGIAAL GESPREK

Vorige Wéék spraken we als GKv-collega's met elkaar over het thema man/vrouw in de kerk. Een onderwerp dat de tongen losmaakt. We vonden het belangrijk om elkaars nieren te proeven. We waren nu in de  gelegenheid elkaar te ontmoeten, Terugkijkend mogen we vaststellen dat het een open en eerlijk gesprek was en we naar elkaar luisterden.

We stonden eerst kort stil bij de woorden van Paulus aan Filippi: 'Ik bid dat uw liefde steeds maar aan inzicht en fijnzinnigheid wint, zodat u kunt onderscheiden waar het op aankomt.'

Daarop deelden we hoe we tegenover m/v in de kerk staan. Dat dit verschillend is,  wisten we al en werd nu bevestigd.

We bevroegen elkaar daarin over hoe en waarom. Tegelijk zeiden we tegen elkaar dat een besluit van een kerkenraad, of deze nu voor of tegen de vrouw in het ambt is, voor geen van ons een punt is om met elkaar te breken. Het is onze roeping om trouw te blijven aan de gemeente, die we dienen. We zijn het eens over heel veel dingen: de Bijbel is het woord van God, de betrouwbare bron van kennis over Hem en bedoeld als krachtbron voor een leven met Hem en naar Hem toe. Verbinding is er dat we samen gericht zijn op Jezus Christus en Hem trouw zijn. Hij is het levende Woord. De Geest. maakt ons één in Christus.

We hebben afgesproken dat we elkaar regelmatig in dit verband willen ontmoeten om samen over thema's door te spreken (bijvoorbeeld over hoe lees je de Bijbel) naar elkaar te luisteren en samen te delen en te bemoedigen. Aan het einde van de ontmoeting hebben we dit hartelijke en open gesprek dankbaar bij God neergelegd.

 

De predikanten Pieter Boonstra, Chris van Zwol, Bas Buitendijk, Marien Clement, Gertjan van Harten, Jan Meijer. Jan Janssen en Kees Drost.

 


 

Het is mooi als broeders elkaar vinden en met elkaar verder kunnen ondanks verschillen van inzicht. Maar hier vindt wel een capitulatie plaats voor de nieuwe hermeneutische benadering van de Schrift die tot voor kort nog zo indringend werd afgewezen, o.a. door dr. Boonstra in Nader Bekeken. Er worden heel mooie woorden in dit stukje gesproken over 'trouw zijn' maar ieder die de terminologie van de synoden Meppel en Goes in de omgang met Gods Woord kent, doorziet dat hier mist de trouw aan het onfeilbare Woord. Trouw aan Christus kan niet zonder trouw aan Zijn Woord. En juist daaraan bleken deze vergaderingen ontrouw door de Schrift ongerijmde, inherent tegenstrijdige dingen toe te schrijven en daaraan te binden.

We gaan hier niet verder op in. Het is in vele artikelen (Impressies) op deze site aangetoond.

 

Nog wel dit. Is het niet vreemd dat de predikanten uitstralen één van zin te zijn terwijl zij nog moet doorspreken over 'hoe lees je de Bijbel'? Immers dát is nu precies de kern van het probleem in de GKv. Het gaat maar niet alleen om een kerkordelijke vrouw op de preekstoel maar veel dieper, namelijk welk gezag heeft de Schrift. Laten we ons er door gezeggen dwars tegen de dwaze geëmancipeerde heidense cultuur van onze dagen in (zie bijvoorbeeld het verhaal Baas & Baasje in deze editie), of zwichten we er voor zoals genoemde synoden deden? Vóór er gezamenlijk gedankt kan worden zou dit toch volstrekt helder moeten zijn?

 

Uit vrijgemaakte berichtgeving wordt één ding duidelijk: deze kerken voeren op grote schaal vrouw-in-ambt in. Weerstand wordt voorzichtig of hardhandig weggebroken. Op deze weg is geen halt. Dat zullen ook de broeders en zusters van Bunschoten en Spakenburg spoedig gaan merken.

Het collegiale gesprek is er een opmaat voor.