Printen

Vrouw Vandaag

 

Ing. Erna J. Stelma-de Jong

29-05-21 

 

Wilma Samyn en Marieke den Butter schreven samen het boek ‘Vrouw Vandaag - terug naar Bijbelse paden’. Eerder schreven zij verschillende deeltjes met ‘Bemoedigingen voor moeders’. Naar aanleiding daarvan kregen zij veel vragen van jonge vrouwen en schreven ze dit nieuwe boek. Wilma Samyn is Nederlandse, woont in België, is moeder van vier kinderen en een pleegzoon en ik sprak met haar. In dit interview beperkte ik me tot moeders met jonge kinderen, maar het boek zelf is breder dan dat en heeft ruime aandacht voor vrouwen die niet, nog niet of niet meer getrouwd zijn.

 

Wilma en Marieke willen ons als moeders van jonge en oudere kinderen aanmoedigen om bij alle keuzes samen met onze mannen te rade te gaan bij Gods Woord en onszelf daarmee te voeden. Zo kunnen we Gods waarheid doorgeven aan onze kinderen en de mensen om ons heen. De wetenschap dat God zelf de moeder een roeping en een plaats gaf, mag rust geven in een samenleving die aan ons vrouwen trekt.

 

Het boek gaat uit van de Bijbelse grondslag voor de samenleving zoals die eeuwenlang door de kerk werd uitgedragen. Dat staat haaks op de uitgangspunten van de huidige maatschappij. Het boek kan daardoor confronterend zijn. Het zet ons aan het denken over keuzes die voor ons soms heel gewoon zijn. De studiegids die binnenkort beschikbaar is1, kan worden gebruikt om erover door te praten. De praktische voorbeelden en sommige keuzes die de schrijfsters maken, zullen niet voor iedereen herkenbaar zijn.

Bij het lezen van het boek is het daarom belangrijk de grote lijn in de gaten te houden. Het is raadzaam om eerst hoofdstuk 2 en 3 te lezen, daarna hoofdstuk 1 en dan de rest van het boek.

 

Vader

 

Omdat de vrouw het onderwerp van het boek is, komt de vader er in onderstaand interview wat bekaaid vanaf, maar dat is zeker niet de insteek van het boek. Uitgangspunt is het gezin zoals God dat vormgaf, waarbij de vader leiding mag geven en de vrouw mag volgen, ook in de geloofsopvoeding.

 

Gelijkheidsdenken

 

Als je het boek openslaat, springt de oproep van de Here uit Jeremia 6:16 direct in het oog:

 

Ga staan op de wegen, en zie,

vraag naar de aloude paden,

waar toch de goede weg is, en bewandel die.

Dan zult u rust vinden voor uw ziel.

 

Wilma Samyn: “Marieke en ik dachten aan deze tekst, omdat hij zo treffend weergeeft wat we als vrouwen nodig hebben: rust voor onze ziel. Er is de afgelopen honderdvijftig jaar veel gedacht en geschreven over vrouw-zijn. We zitten midden in de vierde golf van het feminisme. De eerste golf startte aan het einde van de negentiende eeuw in de kerk en leek op het eerste gezicht goed. Er waren echt misstanden die aangepakt moesten worden. De onderdanigheid van de vrouw waarover de Bijbel spreekt, werd door sommigen opgevat als opdracht om de vrouw te onderdrukken.

Het was nodig dat er weer besef groeide dat God man en vrouw gelijkwaardig had geschapen, naar zijn beeld.”

 

“Maar al snel werd Genesis als waargebeurde geschiedenis losgelaten. Men kreeg bedenkingen bij de onfeilbaarheid van Gods Woord. De westerse wereld ging anders denken over de rol van de vrouw, haar Bijbelse roeping werd naar de achtergrond gedrukt. De tweede golf in de jaren zestig van de vorige eeuw zette zelfs nadrukkelijk de aanval in op het christelijk gezin.”

 

“In de vierde golf is er niet veel meer over van het gelijkwaardigheidsdenken. Het huidige feminisme gaat uit van een strikt gelijkheidsdenken. Mannen worden als onderdrukkers neergezet, maar tegelijk als norm aangehouden. Vrouwen moeten zijn als mannen, maar God schiep ons als vrouw. Hij wil dat we dát omarmen. Als vrouw laat je op aarde een stukje ‘beeld van God’ zien dat mannen niet kunnen tonen.

Als vrouw ben je gemaakt om leven te geven en zorgzaam te koesteren.”

 

In de grondtekst van de Bijbel komt dat mooi tot uiting. “Het Hebreeuwse woord rachem wordt niet alleen gebruikt voor de baarmoeder van de vrouw, maar ook op verschillende plaatsen voor Gods barmhartigheid en ontferming.”

 

Zelfrealisatie of zelfverloochening?

 

“We zien, ook in de christelijke wereld, een beweging die vrouwen oproept op zoek te gaan naar zichzelf, zich te ontplooien.

Om eerst jezelf lief te hebben, zodat je ook een ander kunt liefhebben. Maar wanneer hebben we onszelf genoeg lief? Dat is een bodemloze put!” Op Instagram, Pinterest en Facebook kun je alles van je gading vinden. “Je ziet er mooie spreuken, maar het zijn vaak halve waarheden.

Neem bijvoorbeeld ‘je bent een parel in Gods hand’. Dat is waar. Maar als het daarbij blijft, rechtvaardigt het alles wat je doet. Jazeker, we zijn een parel in Gods hand, maar Hij geeft ons ook een concrete opdracht. De tekst uit Jeremia komt terug in de woorden van de Here Jezus als Hij zegt: “Kom naar Mij toe, allen die vermoeid en belast zijn, en Ik zal u rust geven.

Neem Mijn juk op u, en leer van Mij dat Ik zachtmoedig ben en nederig van hart; en u zult rust vinden voor uw ziel” (Matt. 11:28,29). Daar is de rust, maar daar is ook het juk. Dat juk is zacht, maar stuurt ons wel op Gods wegen. Als Hij ons een taak in het gezin en de gemeente geeft, mogen we onze ontplooiing dáár zoeken. Onze ontwikkeling is niet afhankelijk van een carrière buitenshuis. Dat vraagt van ons wel zelfverloochening en geloofsgehoorzaamheid.”

 

Cultuur of natuur?

 

“Het feminisme heeft in de afgelopen decennia sterk beïnvloed hoe we naar het moederschap kijken. Vrouwen en meisjes worden aangemoedigd om een verlangen naar toewijding aan kinderen en zorgtaken te onderdrukken. Onbewust veranderen christenen daarin mee; dat baart mij wel zorgen. Eigenlijk wordt er helemaal niet over gepraat dat je kinderen je eerste verantwoordelijkheid zijn.

 

Als er in het gezin geen echte rust is, zoeken we de oorzaak in allerlei dingen. Maar we zouden ons moeten afvragen of de boodschap wel juist is, of de toewijding aan het eigen gezin echt maar van ondergeschikt belang is.”

“In Nederland is er nauwelijks meer keuze, begreep ik. Bij jullie worden gezinnen met één inkomen fiscaal gestraft. Moeders worden daardoor aangemoedigd natuurlijke gevoelens te ontkennen. Laten we wel wezen: elke moeder huilt als ze haar drie maanden oude baby voor het eerst achterlaat bij een kinderopvang. Maar de culturele boodschap is: “Sterk zijn! Het went wel!”” Dan hebben we het nog niet eens over de baby zelf.

 

“Voor ouders is het belangrijk hier aandacht aan te besteden. In deze tijd staat de persoonlijke ontwikkeling van jongeren boven de voorbereiding op het ouderschap. Een gezin stichten is niet cool. Hoe is dat voor onze dochters? Leren zij hun zorgende aard koesteren of leren ze dat weg te stoppen, omdat het niet stoer is?” Dat kan al op jonge leeftijd gebeuren; kinderen pikken culturele boodschappen snel op. “Daarom wijden we een hoofdstuk aan identiteit. Het is voor ieder van ons, ook voor onze jongens en meisjes, belangrijk dat zij hun identiteit in Christus vinden.”

 

Fifty-fifty

 

Hoe was dat voor jou? “Herkenbaar. Ik was dertig jaar geleden ook zo’n jongere. Ik was wel christelijk opgevoed, maar zag niet scherp waaróm God mij als vrouw geschapen had. ‘Man en vrouw dezelfde rol en alles fifty-fifty verdelen’ was mijn uitgangspunt toen ik trouwde. Elk de helft van het inkomen, het huishouden, de opvoeding. Diep van binnen wist ik dat God mij anders geschapen had als mijn man, maar ik kon dat niet naar mijn eigen leven vertalen. Toen ik mijn derde kind kreeg, werkte ik nog steeds bijna voltijds. Dat is hier in België heel normaal. Ik bracht haar bij een onthaalmoeder2 in de buurt. Zij was geen christen, maar daar had ik toen geen moeite mee. Elke werkdag liet ik haar daar achter. Tot ik op een dag in oktober aankwam en het hele huis versierd was  voor Halloween. Toen ging er bij mij een wissel om. Ik zat in de auto naar mijn werk en besefte dat het niet klopte. Daar was ik, op weg om godsdienstlessen (!) te geven, maar mijn kind groeide op in een omgeving zonder Gods Woord. Dat was voor mijn man en mij het begin van de weg terug. Toen zijn we echt gaan leren.”

 

“Toen begon voor ons de zoektocht naar de oude, Bijbelse paden. Dat was niet altijd makkelijk, want het werd al gauw duidelijk dat ik allerlei “zekerheden” moest loslaten. Dat vond ik naar anderen toe echt moeilijk. Ik kon niet meer meepraten over míjn werk buitenshuis en in de dingen die ik naast het gezin deed waren maar weinig mensen geïnteresseerd. Iedereen werkt in België voltijds!”

 

Geestelijk aspect

 

“Iedereen lijkt het ook wel te redden. Als je het geestelijke aspect tenminste niet meeweegt. Bijvoorbeeld in de relatie met je kinderen. Onze tweede ging naar speciaal onderwijs. Zij was pas om vijf uur thuis en zo moe dat ze na een hapje eten direct naar bed ging.

 

’s Morgens om zeven uur gingen we allemaal weer de deur uit, ik zag haar nauwelijks. Ik had mijzelf steeds voorgehouden dat we het wel weer zouden inhalen in de vakantie en dat quality time ook heel belangrijk is. Maar nu de wissel om was, werden mijn man en ik bepaald bij Deuteronomium 6:6,7.

Daar zegt de Here het volk Israël onomwonden hoe Hij de geloofsopvoeding voor zich ziet.

Deze woorden, die ik u heden gebied, moeten in uw hart zijn. U moet ze uw kinderen inprenten en erover spreken, als u in uw huis zit en als u over de weg gaat, als u neerligt en als u opstaat.”

 

“Dat moesten we als ouders leren accepteren. Geloofsopvoeding vraagt onze toewijding. Het is niet iets dat je erbij doet in een uurtje op zaterdagmorgen. God wil dat ouders beschikbaar zijn voor hun kinderen en dat ze het leven met Hem én met hen leven, dat ze hen het geloof vóórleven. Het vraagt van ons om een stukje hoogmoed, een stukje status, opzij te zetten.

 

Ja, daar schrik je misschien van, maar zo is het wel. Alles wat tot dit leven behoort gaat voorbij: een baan, een huis, een auto. Maar kinderen hebben een eeuwige ziel en de mensen in je gemeente ook. Ze zijn het waard om je tijd aan te geven. God vraagt van ons een langetermijndenken, ook door de generaties heen.” De grote vraag is: welke geestelijke erfenis wil je doorgeven aan je kinderen, klein- en achterkleinkinderen? “Echte rust voor je ziel vind je als vrouw en moeder als je beseft en gelooft dat Gód de vrouw geschapen heeft en dat Hijzelf je een taak en een verantwoordelijkheid gegeven heeft.”

 

Talenten

 

Als God je een gezin gegeven heeft, ligt die verantwoordelijkheid in de eerste plaats in het gezin. Ingaan tegen de heersende mening vraagt geloof, maar daardoor kun je wandelen op de bevrijdende weg van deze waarheid. God jaagt jou niet de werkvloer op, Hij vindt niet dat jij je talenten verzaakt als jullie ervoor kiezen dat jij als moeder geen betaalde baan neemt. Hij is degene die jou zowel je talenten als je kinderen gegeven heeft. Dat zijn niet twee verschillende roepingen, ze horen bij elkaar. Jouw talenten gaan niet verloren als je ze inzet voor je gezin, familie, gemeente en de mensen om je heen. Integendeel. Vanuit die rust kun je samen met je man keuzes maken die jullie de ruimte geeft om je kinderen op te voeden in de vreze des Heren.

 

NOTEN

1) https://www.sieraadvoorgod.org/studiegids

2) gastoudergezin

 


 

VROUW VANDAAG - terug naar bijbelse paden.

 

In dit boek willen de schrijfsters Wilma Samyn en Marieke den Butter laten zien hoeveel de Bijbel te zeggen heeft voor de vrouw vandaag, getrouwd of ongetrouwd. Het gezin is nog steeds de hoeksteen van de samenleving, want God zelf heeft het deze plaats gegeven. Dat betekent ook dat we bij Hem te rade moeten gaan om te horen hoe Hij de relatie man-vrouw en ouders-kinderen voor zich ziet. In die visie van God voor het moederschap en het gezin mogen we de rust vinden die nodig is om ons te wijden aan de taken die Hij ons geeft.

 

Het boek put voor de uitleg van de Bijbel uit de breedte van het protestantisme. Dat zal niet altijd stroken met onze eigen uitgangspunten. Herkenbaar zijn belangrijke gereformeerde uitgangspunten als Schriftgezag,  Bijbelteksten lezen in hun verband, de realiteit van de zonde en de noodzaak van dagelijkse bekering. ‘Leg de Bijbel langs je leven’ is de oproep.

 

Vrouw Vandaag, Wilma Samyn en Marieke den Butter, ISBN 9789088972737, paperback, 224 pagina’s, € 20,00

 

 

Dit artikel heeft eerder gestaan in Weerklank, maart 2021, en is met toestemming hier overgenomen.